Να ξεκινήσουμε από μία βασική παραδοχή. Είναι σημαντικό και θετικό ότι ο Δήμος Χανίων επιχειρεί να θεσμοθετήσει συγκεκριμένους – ξεκάθαρους κανόνες για την παραχώρηση των κοινόχρηστων χώρων σε επιχειρηματίες – επαγγελματίες.
Οι λόγοι; Προφανείς. Αναφέρονται αναλυτικά στο άρθρο 1 του σχεδίου παραχώρησης (παρουσιάζεται αναλυτικά παρακάτω), το οποίο ορθώς είχε τεθεί σε δημόσια διαβούλευση. Και, ταυτόχρονα, είναι αξιοσημείωτο ότι η Δημοτική Αρχή «αγγίζει» ένα «ακανθώδες» ζήτημα που -δύναται να- έχει πολιτικό κόστος, δείχνοντας αποφασισμένη να το πάει μέχρι τέλους.
Αυτή είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη όψη του -ίδιου- νομίσματος είναι ότι αφ’ ενός το σχέδιο δεν θα πρέπει, σε καμία περίπτωση, να αποπνέει μία λογική… κατάργησης της επιχειρηματικότητας. Αφ’ ετέρου, θα πρέπει να είναι σαφές προς κάθε κατεύθυνση ότι αν δεν υπάρξει αντικειμενικότητα, δικαιοσύνη και ισονομία τόσο σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο του κανονισμού, όσο και κατά την εφαρμογή του στην πράξη, τότε η όλη διαδικασία θα έχει αποτύχει και η σημερινή άναρχη και προβληματική, εν πολλοίς, κατάσταση θα χειροτερεύει ολοένα και περισσότερο.
Υπό αυτήν την έννοια, οι ενστάσεις και οι -σοβαρές- προτάσεις από την πλευρά των επιχειρηματιών – επαγγελματιών θα πρέπει να ληφθούν υπόψιν από τη Δημοτική Αρχή -ήδη, όπως επισημάνθηκε χθες, στη συνεδρίαση του Συμβουλίου της Δημοτικής Κοινότητας Χανίων έχουν γίνει κάποια βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση- και ο κανονισμός να είναι αποτέλεσμα εξαντλητικού διαλόγου, αμοιβαίων υποχωρήσεων και ευρείας συναίνεσης, ει δυνατόν.
Χρόνος υπάρχει ακόμη έως τη συζήτηση του σχεδίου κανονισμού στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων προκειμένου ο τελικός κανονισμός, εκτός από δίκαιος, να είναι πράγματι λειτουργικός και όχι αντιαναπτυξιακός και γραφειοκρατικός.
Δείτε ΕΔΩ το σχέδιο κανονισμού παραχώρησης κοινόχρηστων χώρων
Δείτε ΕΔΩ τον σχετικό χάρτη για τους κοινόχρηστους χώρους
Είναι σαφές ότι η εικόνα της άναρχης ανάπτυξης εμπορευμάτων και τραπεζοκαθισμάτων, σε πλείστες περιπτώσεις, στην πόλη των Χανίων θα πρέπει ν’ αλλάξει. Τα Χανιά θα πρέπει να γίνουν μία φιλική πόλη προς όλους τους πολίτες, μόνιμους κατοίκους και επισκέπτες, και ειδικά προς τα Άτομα με Αναπηρία (ΑμεΑ), τους ηλικιωμένους, τα παιδιά, τις μητέρες με καροτσάκια.
Και αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον κανονισμό, όσο αποτελεσματικός και αν είναι, καθώς απαιτείται σειρά έργων για την ανακατασκευή – εκσυγχρονισμό (ή και τη δημιουργία) πεζοδρομίων και όχι μόνο.
Παράλληλα, η πόλη θα πρέπει να διατηρήσει την επιχειρηματική δυναμική -έστω, εν προκειμένω, στον τομέα της παροχής υπηρεσιών- που έχει ως σημαντικός τουριστικός προορισμός, χωρίς να χαθούν θέσεις εργασίας σε μία περίοδο υψηλότατης ανεργίας. Με ενιαίους κανόνες, που θα σέβονται την επιχειρηματικότητα, αλλά δεν θα… υπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα, και οι οποίοι θα τηρούνται απ’ όλους, χωρίς εξαιρέσεις.
Διότι ένα ακόμη πρόβλημα σε τούτη την πόλη είναι ότι κάποιες φορές οι… εξαιρέσεις είναι περισσότερες από τον… κανόνα. Και ο νοών νοείτο…