Στις 14 Απριλίου 2017, ανήμερα της Μ. Παρασκευής -αν κάτι ενδεχομένως μπορεί να σημαίνει αυτό σημειολογικά-, 37 Χανιώτισσες και Χανιώτες έδωσαν στη δημοσιότητα κείμενο που συνυπογράφουν και το οποίο δημοσιεύτηκε την ίδια ημέρα στο HANIA.news, με τίτλο: Παρέμβαση 37 Χανιωτών: Οχι άλλη «εσωστρέφεια, υστερία και προχειρότητα» (δείτε ΕΔΩ).
Στο κείμενο αυτό, οι 37 Χανιώτισσες και Χανιώτες θέτουν, ουσιαστικά, δύο ζητήματα.
Το πρώτο είναι ο τρόπος λειτουργίας των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης και το δεύτερο ότι, σύμφωνα με την άποψή τους, η τοπική κοινωνία λειτουργεί με στερεότυπα και με το βλέμμα στο παρελθόν, αδυνατώντας ν’ ανταποκριθεί στις σημερινές προκλήσεις.
Ας ξεκινήσουμε από το θέμα των ΜΜΕ.
«Οι αντιδράσεις, ο τρόπος παρουσίασης και ο σχολιασμός όλη αυτή την περίοδο, της παραχώρησης του αεροδρομίου Χανίων “Δασκαλογιάννης” στη Fraport Greece, οδηγεί σε θλιβερές σκέψεις. Υπάρχει πρόβλημα και κίνδυνος για τη λειτουργία της δημοκρατίας μας, όταν θεσμοί της, όπως σχεδόν όλα τα τοπικά ΜΜΕ (έντυπα και ηλεκτρονικά), που ενώ αποστολή τους είναι η αντικειμενική και ολοκληρωμένη ενημέρωση του πολίτη, αναπαράγουν τις ειδήσεις για την παραχώρηση, χρωματίζοντάς τις έντονα φορτισμένα, με βάση τις προσωπικές πεποιθήσεις του συντάκτη», αναφέρουν στο κείμενό τους οι «37».
Δεν είμαι σε θέση να παρακολουθώ αναλυτικά και ανελλιπώς πώς καλύπτουν -διαχρονικά- όλα τα τοπικά ΜΜΕ το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου «Δασκαλογιάννης», για να γνωρίζω αν αληθεύει ο ισχυρισμός ότι σε ρεπορτάζ καταγράφονται, ταυτόχρονα, και προσωπικές απόψεις συντακτών. Αν, όντως, αυτό συμβαίνει, είναι λάθος. Το ρεπορτάζ είναι ρεπορτάζ. Καταγραφή της είδησης (τι έγινε, ποιος το έκανε, πού έγινε, πότε έγινε, πώς έγινε). Η προσωπική άποψη είναι προσωπική άποψη. Και καταγράφεται ως τέτοια, ως γνώμη. Όποιος τα «μπερδεύει», τ’ «ανακατεύει», εσκεμμένα ή μη, πράττει κακώς. Τελεία και παύλα.
Από αυτό το σημείο, ωστόσο, έως τη διατύπωση του ισχυρισμού των «37» περί «κινδύνου λειτουργίας της δημοκρατίας» υπάρχει… απόσταση. Μεγάλη απόσταση.
Από ‘κει και πέρα, αν η συντριπτική πλειονότητα των τοπικών ΜΜΕ είτε εμφανίζεται αντίθετη με την ιδιωτικοποίηση -σε επίπεδο έκφρασης γνώμης- είτε αντιμετωπίζει με σοβαρές επιφυλάξεις το εν λόγω ζήτημα, αυτό, πρωτίστως, θα πρέπει να προβληματίσει εκείνους που τάσσονται υπέρ της συγκεκριμένης διαδικασίας. Και θα πρέπει να τους προβληματίσει, γιατί από την πρώτη στιγμή που τέθηκε στο τραπέζι το θέμα της παραχώρησης των ελληνικών περιφερειακών αεροδρομίων, επί υπουργίας Δημήτρη Ρέππα, έως ότου ολοκληρώθηκε, με αρμόδιο υπουργό τον Χρήστο Σπίρτζη, ουδέποτε στα Χανιά υπήρξε δημόσια συγκροτήμενος λόγος, με επιχειρήματα και ανάδειξη των όποιων πλεονεκτημάτων ή της όποιας αναγκαιότητας της ιδιωτικοποίησης.
Μεμονωμένες φωνές μόνο. Η συντριπτική πλειονότητα των «θεσμικών» (αιρετών, εκπροσώπων φορέων, συλλόγων κ.λπ.), οι οποίοι σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τάσσονταν υπέρ της παραχώρησης, -μάλλον- κρύβονταν.
Όχι, φυσικά, με ευθύνη των τοπικών Μέσων Ενημέρωσης, τα -περισσότερα από τα- οποία έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά «φιλόξενα» σε όλες τις απόψεις, σε όλες τις γνώμες.
[Ανοίγω παρένθεση, δοθείσας της ευκαιρίας: Ήταν η περίοδος του έντονα διχαστικού λόγου, της ρητορικής του μίσους – που ως έναν βαθμό, μικρότερο, παραμένει, δυστυχώς, μέχρι σήμερα. Η εποχή των «δοσιλόγων», των «γερμανοτσολιάδων», των «προσκυνημένων», των «μερκελιστών», των «μνημονιακών» που έγιναν «παλαιομνημονιακοί», γιατί στην πορεία προέκυψαν και οι «νεομνημονιακοί» (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ). Ήταν η εποχή που ελάχιστοι τολμούσαν να πάνε κόντρα στο ρεύμα των «αγανακτισμένων», στο ρεύμα της «αξιοπρέπειας» (sic).
Το «ΟΧΙ» -σε όλα- για άλλη μία φορά κυριάρχησε. Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στα Χανιά έχουμε ισχυρή παράδοση στα «ΟΧΙ» – προ, αλλά και κατά τη διάρκεια της κρίσης.
«ΟΧΙ» νέτα σκέτα…
«ΟΧΙ» στους βιολογικούς καθαρισμούς.
«ΟΧΙ» στα γενικά πολεοδομικά σχέδια και στα ΣΧΟΟΑΠ (Σχέδια Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης).
«ΟΧΙ» στα λατομεία.
«ΟΧΙ» στα Βιοτεχνικά Πάρκα (ΒΙΟ.ΠΑ.).
«ΟΧΙ» στις ανεμογεννήτριες.
«ΟΧΙ» στα… χημικά της Συρίας (sic).
Πολιτικές και αυτοδιοικητικές «καριέρες» «χτίστηκαν» σε κάποια από αυτά τα «ΟΧΙ», που έχουν ακουστεί διαχρονικά, από ετερόκλητες «δυνάμεις» και για διάφορους λόγους, με σοβαρά, λιγότερο σοβαρά ή και καθόλου σοβαρά επιχειρήματα. Κλείνει η παρένθεση].
Δεν έχουν άδικο, συνεπώς, οι «37» όταν μιλούν για «κλίμα εσωστρέφειας». Διαχρονικά, επαναλαμβάνω. Ωστόσο, σε ό,τι αφορά στο ζήτημα της ιδιωτικοποίησης του αεροδρομίου Χανίων, η Πρωτοβουλία Πολιτών δεν έχει περιοριστεί σε «στείρα συνθηματολογία», αλλά έχει καταθέσει συγκεκριμένα επιχειρήματα. Επί αυτών των επιχειρημάτων, υπάρχει αντίλογος; Ρητορικό το ερώτημα. Ας εκφραστεί, λοιπόν. Συγκροτημένα και οργανωμένα. Είναι δεδομένο ότι ο αντίλογος αυτός θα προβληθεί αναλόγως από τα τοπικά ΜΜΕ και οι πολίτες θα έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν όλες τις θέσεις, όλες τις προτάσεις, όλες τις απόψεις, έστω και αργά.
Χωρίς υστερίες, προχειρότητες και ιδεοληψίες, ένθεν και ένθεν.
Και με τα γεγονότα να «τρέχουν», επιβεβαιώνοντας και διαψεύδοντας, ταυτοχρόνως, απόψεις και απόψεις…