Τον χάρο με τα μάτια τους συνεχίζουν να βλέπουν καθημερινά οι διερχόμενοι οδηγοί του Βόρειου Οδικού Άξονα της Κρήτης στο ύψους του ποταμού Κοιλιάρη εξαιτίας της πυκνής βλάστησης που με τα χρόνια έχει εισέρθει ανεξέλεγκτα στο ρεύμα κυκλοφορίας προς Χανιά.
Αν συναντηθείς με φορτηγό πάνω στη στροφή, κινούμενος προς Ρέθυμνο, πραγματικά αντιλαμβάνεσαι τι σημαίνει τρόμος.
Να μην κάνω λόγο για «υπεύθυνους», αφού κάθε που τίθεται το θέμα προς συζήτηση… αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν! Και γεμίζουν τα πρωτοσέλιδα με αλληλοκατηγορίες και υποσχέσεις τιμής.
Όσο για τα βράχια ένθεν κακείθεν του ΒΟΑΚ, άνθισαν και εκείνα περιμένοντας τους πολυπληθείς ανεύθυνους να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
Βρε δεν ντρεπόμαστε λιγάκι πια;
Και καλά… το φιλότιμο χάθηκε από τότε που η συγγνώμη έγινε λέξη του συρμού, μα αναρωτιέμαι… που είναι εκείνοι οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του έρμου του κράτους που ειλικρινά θα ήθελα να ξέρω πότε και αν λειτουργούν!
Υπάρχουν τελικά ζύγια και ζύγια για την ανθρώπινη ζωή…
* Η κα Ειρήνη Καλαϊτζάκη είναι εκπαιδευτικός