Στις 26 Μαρτίου 2014 συνεδρίασε η Σύγκλητος του Πολυτεχνείου Κρήτης, η οποία αποφάσισε ομόφωνα την παραχώρηση, από την 1η Μαΐου 2014, του ακινήτου (με τα τρία κτήρια – Μεραρχίας, Φυλακών, Στρατώτων) στην περιοχή Καστέλι της παλιάς πόλης των Χανίων, στην Εταιρεία Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας και του Τεχνικού Πάρκου του Ιδρύματος.
Ο στόχος ήταν προφανής. Η αξιοποίηση. Άλλωστε, στη διάρκεια της συνεδρίασης, σύμφωνα με τα πρακτικά, ο πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης Βασίλης Διγαλάκης ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «… το συγκεκριμένο ακίνητο θα μπορούσε να αποφέρει πολλά έσοδα στο Ίδρυμα με παραχώρηση χρήσης…».
Με άλλα λόγια, το Πολυτεχνείο Κρήτης σχεδίαζε, επισήμως, από τον Μάρτιο του 2014, την αξιοποίηση των συγκεκριμένων κτηρίων. Μέσω των θεσμικών του οργάνων, δημόσια και με διαφάνεια (η Σύγκλητος αποτελεί τη Γενική Συνέλευση της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας και του Τεχνικού Πάρκου του Ιδρύματος). Όχι με «εν κρυπτώ» ενέργειες στα… σκοτάδια από τον κ. Διγαλάκη.
Και αυτός ο σχεδιασμός ήταν γνωστός στα μέλη της Συγκλήτου, άρα, αργά ή γρήγορα, και στο σύνολο της κοινότητας του Πολυτεχνείου Κρήτης. Κοινότητα που επιδοκιμάζει και στηρίζει, στη συντριπτική της πλειονότητα, τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία.
Ήδη, υπέρ της αξιοποίησης των τριών ακινήτων στην παλιά πόλη των Χανίων έχουν ταχθεί, μεταξύ άλλων, η Γενική Συνέλευση του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού και Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) του Πολυτεχνείου Κρήτης (δείτε ΕΔΩ) και τα Διοικητικά Συμβούλια του Συλλόγου Ειδικού Τεχνικού Εργαστηριακού Προσωπικού (ΕΤΕΠ) και του Συλλόγου Ειδικού & Εργαστηριακού Διδακτικού Προσωπικού (ΕΕΔΙΠ) του Ιδρύματος (δείτε ΕΔΩ), που έχουν ενημερωθεί για τον συγκεκριμένο σχεδιασμό.
Στις 1 και 2 Νοεμβρίου 2016 δημοσιεύτηκε στην καθημερινή εφημερίδα «Χανιώτικα νέα» η προκήρυξη της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας και του Τεχνικού Πάρκου του Πολυτεχνείου Κρήτης (ΕΑΔΠΤΠ) για τη μακροχρόνια μίσθωση και αξιοποίηση των συγκεκριμένων τριών ακινήτων. (Ακολουθεί το σχετικό φύλλο της εφημερίδας την 1η Νοεμβρίου 2016).
Στην προκήρυξη γίνεται λόγος για «μακροχρόνια αξιοποίηση» και όχι για τουριστική αξιοποίηση.
Η τουριστική αξιοποίηση προέκυψε όχι επειδή αυτή ήταν η αρχική εκπεφρασμένη βούληση του Διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης της Περιουσίας και του Τεχνικού Πάρκου του Πολυτεχνείου Κρήτης, αλλά γιατί όλες οι ενδιαφερόμενες εταιρείες (στη μη δεσμευτική, αλλά και στη δεσμευτική φάση του διαγωνισμού) εξεδήλωσαν ενδιαφέρον αποκλειστικά και μόνο για τουριστική αξιοποίηση των τριών ακινήτων.
Η ίδια προκήρυξη δημοσιεύτηκε την 1η Νοεμβρίου και στην -πανελλαδικής εμβέλειας- εφημερίδα «Καθημερινή».
Όσοι, λοιπόν, ισχυρίζονται, τις τελευταίες εβδομάδες, ότι η διαδικασία του διαγωνισμού έγινε «εν κρυπτώ», αποκλειστικά και μόνο από τον κ. Διγαλάκη, είτε αγνοούν τα γεγονότα είτε παραποιούν τα γεγονότα. Σε κάθε περίπτωση, ψεύδονται.
Όσοι, από την άλλη, κάνουν λόγο για έλλειμμα συνεννόησης με την τοπική κοινωνία, η οποία, σύμφωνα με τους ίδιους, θα έπρεπε να έχει ουσιαστικό λόγο στο συγκεκριμένο ζήτημα, καλό θα είναι να μας παρουσιάσουν και άλλα παραδείγματα τοπικών Ιδρυμάτων, Νομικών Προσώπων και φορέων, που έχουν μεν αυτοδιοίκητο, αλλά όταν σχεδιάζουν τη λήψη συγκεκριμένων αποφάσεων που, άμεσα ή έμμεσα, αφορούν ή επηρεάζουν και τη λειτουργία της πόλης, τις θέτουν προηγουμένως σε δημόσιο διάλογο, για να… συναποφασίσει η τοπική κοινωνία. Αναμένω με ενδιαφέρον…
Από ‘κει και πέρα:
Είναι προφανές ότι η επιχειρούμενη αξιοποίηση των τριών κτηρίων στο Καστέλι αποτέλεσε, ουσιαστικά, μέρος ενός συνολικού σχεδίου λειτουργίας του Πολυτεχνείου Κρήτης, το οποίο παρουσιάστηκε αναλυτικά στην τοπική κοινωνία τους τελευταίους μήνες. Ένα σχέδιο που κρίθηκε αναγκαίο για την εύρυθμη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του Ιδρύματος, μετά την περικοπή των θεσμοθετημένων πόρων του κατά 75% περίπου τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.
Το σχέδιο αφορούσε τη σταδιακή συγκέντρωση όλων των ακαδημαϊκών, ερευνητικών και διοικητικών δραστηριοτήτων του Ιδρύματος στο campus, στα Κουνουπιδιανά Ακρωτηρίου Χανίων και την αξιοποίηση της περιουσίας του Πολυτεχνείου για την οικονομική του ενίσχυση, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται για τους φοιτητές.
Στις 16 Μαρτίου 2017, στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου (δείτε ΕΔΩ), ο κ. Διγαλάκης και συνεργάτες του (ο υπεύθυνος των αναπτυξιακών προγραμμάτων του Ιδρύματος, Σπύρος Ψυχής, η προϊσταμένη της Διεύθυνσης Οικονομικών, Δέσποινα Παντελάκη και ο προϊστάμενος της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών του Πολυτεχνείου Κρήτης, Γιώργος Αχιλλέως), γνωστοποίησαν ότι το Πολυτεχνείο Κρήτης εξασφάλισε 11,5 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να ολοκληρώσει το ημιτελές έργο του κτηριακού συγκροτήματος Γ.4 (συμπληρωματικό) και να κατασκευάσει τη Γ’ φάση της Φοιτητικής Εστίας, χωρητικότητας 120 διαμερισμάτων (ήδη κατασκευάζεται η Β’ φάση με πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων).
Όταν ολοκληρωθούν οι Β’ και Γ’ φάσεις, η Φοιτητική Εστία θα διαθέτει συνολικά 260 διαμερίσματα και θα λυθεί οριστικά το πρόβλημα της στέγασης των ασθενέστερων οικονομικά φοιτητών, είχε τονίσει τότε ο κ. Διγαλάκης. Αναφερόμενος στο κτηριακό συγκρότημα Γ.4 είχε πει ότι θα στεγάσει τις Σχολές Αρχιτεκτόνων Μηχανικών και Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης προκειμένου ν’ αντιμετωπιστεί οριστικά το στεγαστικό ζήτημα και η πολυδιάσπαση της Σχολής Αρχιτεκτόνων, ενώ θα έχει θετικές επιδράσεις και σε όλες τις άλλες Σχολές.
Παράλληλα, ο κ. Διγαλάκης είχε αναφέρει τότε ότι στο υπόγειο του κτηριακού συγκροτήματος Γ.4 θα λειτουργήσει ένα υπερσύγχρονο Data Center, το οποίο θα φιλοξενήσει υπολογιστική υποδομή καθώς η χωρητικότητα του υφιστάμενου Data Center του Ιδρύματος έχει σχεδόν εξαντληθεί, σημειώνοντας ότι αυτό θα οδηγήσει σε σημαντική εξοικονόμηση ενέργειας και δραστικό περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (1.136 τόνοι ετησίως)!
Ο σχεδιασμός της Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης περιλαμβάνει, ταυτόχρονα, την αξιοποίηση -σε συνεργασία με την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων / Περιφέρεια Κρήτης- και του ιστορικού κτηρίου της πρώην Γαλλικής Σχολής στη Χαλέπα, ιδιοκτησίας του Ιδρύματος, όπου, όπως ανακοινώθηκε πρόσφατα, θα στεγαστεί το νέο Μουσείο Λαογραφίας και Ιστορίας της Τεχνολογίας (δείτε ΕΔΩ).
Πρωτοβουλίες, όπως επιβεβαίωσε ο κ. Διγαλάκης πριν από λίγες ημέρες, είχαν αναληφθεί και για την αποκατάσταση και λειτουργία του νέου κολυμβητηρίου, στα Κουνουπιδιανά Ακρωτηρίου, οι οποίες, ωστόσο, δυστυχώς, δεν έχουν τελεσφορήσει μέχρι στιγμής. Ζητούμενο παραμένει, επίσης, και η αξιοποίηση του μεγάρου Παπαδόπετρου, στο κέντρο της πόλης των Χανίων. Ζητήματα ανοιχτά και τα δύο, για τα οποία πρέπει να υπάρξει μέριμνα από τη διοίκηση του Πολυτεχνείου.
ΥΓ.1: Λόγος πολύς γίνεται για τον αρχικό σχεδιασμό λειτουργίας του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά και στη στόχευση, όταν, το 1986, το Υπουργείο Παιδείας αγόρασε τα τρία κτήρια στην παλιά πόλη από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας και τα παραχώρησε στο Ίδρυμα. «Κουβέντα να γίνεται»… Θυμίζω ότι το 1986 είχαμε κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου, τη δραχμή ως εθνικό νόμισμα, ο πληθωρισμός «έτρεχε» με διψήφια νούμερα, ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά Μέσα Ενημέρωσης δεν υπήρχαν ούτε και ίντερνετ. Θέλω να πω τούτο: Να δεχθώ ότι ο σχεδιασμός που έγινε πριν από τριάντα ένα (31) χρόνια προέβλεπε κάτι διαφορετικό από αυτό που σχεδιάζεται σήμερα. Αναρωτιέμαι: γιατί αυτός ο σχεδιασμός δεν μπορεί ν’ αλλάξει εν έτει 2017; Δεν έχουν αλλάξει, σήμερα πια, τα δεδομένα της δεκαετίας του 1980; Τόση εμμονή… στη μία και μοναδική «αλήθεια» μίας άλλης εποχής, όταν όλος, σχεδόν, ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με γεωμετρική πρόοδο;
ΥΓ.2: Όσοι μιλούν για άλλη λύση και όχι για τουριστική αξιοποίηση των τριών κτηρίων, εξακολουθούν να μην παρουσιάζουν, μέχρι και σήμερα, μία πειστική εναλλακτική πρόταση. Ποιος, πώς, πότε και με τι οικονομικό όφελος για το Πολυτεχνείο Κρήτης;
ΥΓ.3: Το αν η οικογένεια του κ. Διγαλάκη έχει στην ιδιοκτησία της ένα ξενοδοχείο… εδώ και μερικές δεκαετίες ή το αν ο κ. Διγαλάκης αποφασίσει ν’ ασχοληθεί με την πολιτική μετά τη λήξη της θητείας του ως πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης, είναι θέματα που ουδεμία σχέση, άμεση ή έμμεση, έχουν με τον δημόσιο διάλογο για το ζήτημα της αξιοποίησης των τριών κτηρίων του Ιδρύματος στην παλιά πόλη των Χανίων. Αυτονόητο, αλλά, δυστυχώς, στην εποχή μας, τα αυτονόητα πολλές φορές πρέπει να επισημαίνονται…