Ο κ. Τάσος Βάμβουκας εξελέγη δήμαρχος Χανίων τον Μάιο του 2014, όταν ο συνδυασμός του, «Δήμος Ενεργών Πολιτών», επικράτησε (με σχεδόν είκοσι μονάδες διαφορά) του συνδυασμού «Χανιά, μαζί για τον Δήμο μας» του τότε δημάρχου Χανίων Μανώλη Σκουλάκη, τη δεύτερη Κυριακή των εκλογών (25/5).
Έκτοτε «κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι».
Τέσσερα χρόνια, για την ακρίβεια.
Δεν είναι σκοπός του παρόντος άρθρου να κρίνει τα πεπραγμένα της Δημοτικής Αρχής. Καθένας έχει και δικαιούται να έχει τη γνώμη του. Όπως, επίσης, έχει το δικαίωμα να την εκφράζει ελεύθερα. Αν το πράττει καταθέτοντας και συγκεκριμένα -σοβαρά- επιχειρήματα, έχοντας πραγματική γνώση των θεμάτων στα οποία αναφέρεται, ακόμα… καλύτερα.
Εκείνο, όμως, που δεν έχει κανείς το δικαίωμα είναι ν’ αντιμετωπίζει τον Δήμαρχο Χανίων (είτε λέγεται Βάμβουκας είτε λέγεται Σκουλάκης είτε λέγεται… Φούφουτος) με τρόπο απαξιωτικό και προσβλητικό. Εκείνο που δεν έχει κανείς το δικαίωμα είναι ν’ απευθύνεται στον Δήμαρχο Χανίων λες και συνομιλεί είτε με κάποιον με τον οποίο… τσακώνεται στον δρόμο, είτε με τον… κολλητό του, είτε με… κάποιο συγγενικό του πρόσωπο.
Ο Δήμαρχος μιας πόλης είναι θεσμός. Και τον θεσμό οφείλουμε όλοι να τον αντιμετωπίζουμε με τον απαραίτητο σεβασμό. Ακόμη και όταν διαφωνούμε μερικώς ή… οριζοντίως και καθέτως με τις επιλογές του και τις αποφάσεις του. Τελεία.
Ο Τάσος Βάμβουκας κρίνεται σχεδόν καθημερινά, ως Δήμαρχος Χανίων. Όπως και σύσσωμη η Δημοτική Αρχή. Πρωτίστως από τους πολίτες. Κι έτσι πρέπει. Η κριτική να είναι καθημερινή, ειλικρινής, συγκεκριμένη. Με βάση πραγματικά γεγονότα και πραγματικά στοιχεία. Και -γιατί όχι;- σκληρή. Άλλωστε, όποιος ασχολείται με τα κοινά και δεν αντέχει τη σκληρή κριτική, καλό είναι να ιδιωτεύει.
Και, κυρίως, η κριτική πρέπει να είναι πολιτική (αυτοδιοικητική) και όχι σε προσωπικό επίπεδο.
Πολιτική κριτική, ασφαλώς, δεν σημαίνει ούτε προσβολές, ούτε υβρεολόγιο, όπως πολλάκις συμβαίνει στη δημόσια ιντερνετική σφαίρα – και όχι μόνο.
Μετά τη χρεοκοπία του ελληνικού κράτους, η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους θεσμικούς πυλώνες, στους οποίους μπορούν, ως ένα βαθμό, να στηριχθούν οι -απογοητευμένοι, «θολωμένοι», ενίοτε οργισμένοι- πολίτες. Αυτόν τον θεσμό και όσους κατέχουν, με την ψήφο των δημοτών, θεσμικές θέσεις οφείλουμε να τους αντιμετωπίζουμε με σεβασμό. Ασκώντας μεν καθημερινά πολιτική κριτική, υψηλής έντασης όποτε το θεωρούμε δικαιολογημένο και απαραίτητο, αλλά, ταυτόχρονα, με τον προσήκοντα σεβασμό. Ενθυμούμενοι ότι το «μαύρισμα», αν αυτό κρίνουμε πως πρέπει να κάνουμε, επιτρέπεται μόνο… την ώρα της κάλπης.
Σε διαφορετική περίπτωση, υποσκάπτουμε τον θεσμό και συμβάλλουμε ενεργά στην «ποδοσφαιροποίηση» (με την έννοια της ατομικής ή και ομαδικής πολιτικής συμπεριφοράς και ό,τι αυτή συνεπάγεται) και της Αυτοδιοίκησης, διαδικασία που, δυστυχώς, είναι σε… εξέλιξη τα τελευταία χρόνια (και) στα Χανιά.
Συμβάλλουμε, δηλαδή, στη δημιουργία μιας «αποπνικτικής» αυτοδιοικητικής ατμόσφαιρας, στην οποία ξεχωρίζει όχι η «ένταση» των επιχειρημάτων κάθε πλευράς, αλλά είτε η ένταση της κραυγής είτε η σκοπιμότητα του ψίθυρου του ενός ή του όχλου.
Και, ταυτόχρονα, ξεχωρίζουν, φυσικά, στη δημόσια ζωή κι εκείνοι που επιλέγουν συνειδητά να κραυγάζουν ή να ψιθυρίζουν, αντί να (συν)ομιλούν δημόσια και ανοιχτά, επιδιώκοντας τον εποικοδομητικό διάλογο και τη δημόσια αντιπαράθεση (σοβαρών) επιχειρημάτων.
2 Σχόλια
Το παραπάνω κείμενο για τον Δήμαρχο και για τον θεσμό που εκπροσωπεί είναι πολύ καλό!
Μπράβο κύριε Γεωργακάκη!
Σας ευχαριστώ, κύριε Πατσουράκη.