Είπα να φτιάξω… ένα «μπουκέτο», να ανθολογήσω μερικά από τα τραγικά του πορίσματος της επιτροπής Παρασκευόπουλου για τα ΑΕΙ.
Α) Απομάκρυνση ΑΤΜ από τους χώρους των Πανεπιστημίων, για να μην υπάρχουν κίνητρα για ληστείες και καταστροφές.
Β) Εποικοδομητικός διάλογος με τους καταληψίες.
Γ) Μόνιμη επιτροπή διαπραγμάτευσης κι επικοινωνίας με τους καταληψίες.
Δ) Παραχώρηση των ήδη κατειλημμένων χώρων, για να γίνουν «στέκια», προφανώς αυτοδιαχειριζόμενα.
Ε) Διάλογος με τους αναρχομπάχαλους… φοιτητές, προκειμένου να πεισθούν να… μη χτυπούν, να μη… χτίζουν και γενικά να μη βιαιοπραγούν εις βάρος των καθηγητών, καθώς οι καθηγητές δεν αποτελούν την «άρχουσα τάξη».
ΣΤ) Συζητήσεις στα αμφιθέατρα με θέμα τα ναρκωτικά.
Πόσο διαστροφικός και διαταραγμένος μπορεί να είναι αυτός που έγραψε αυτές τις αράδες και τις παρουσίασε ως επίσημο κυβερνητικό πόρισμα; Κι εμείς, τι κάνουμε; Θεατές πάλι; Αμίλητοι κι ανέκφραστοι μπροστά στις καταστροφές που συντελούνται…
Τόσο πολύ συνηθίσαμε το «τέρας» κι αρχίσαμε να του μοιάζουμε;
Τα αντανακλαστικά μας αμβλύνθηκαν σε σημείο που δεν μπορούμε να σκεφτούμε, να δούμε, να κατανοήσουμε, να αγανακτήσουμε…
Από πότε η αναρχία, η ανομία, η παραβατικότητα έγιναν επίσημοι και προστατευόμενοι συνομιλητές μιας Δημοκρατίας; Από πότε οι πολίτες χωρίζονται ξανά σε τάξεις, μία εκ των οποίων, η «άρχουσα» αξίζει να γίνεται αποδέκτης βίας;
Από πότε και γιατί, οι κανονικοί πολίτες, οι κανονικοί φοιτητές, οι κανονικοί άνθρωποι εν τέλει, που αποτάσσουν τη βία από τη ζωή, τις σπουδές, την εργασία τους, γίνονται τα «μαύρα πρόβατα», για να κανακευτούν οι ανεγκέφαλοι οπαδοί του χάους;
Την Ελλάδα, μια χώρα με μακραίωνη ιστορία, δότρια πολιτισμού, επιστημοσύνης μα και αιματοβαμμένων αγώνων για Ελευθερία και Δημοκρατία, πώς ανεχόμαστε να τη βλέπουμε να εξελίσσεται σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο, σε μία δεξαμενή κακομοιριάς, φτώχειας και αμορφωσιάς;
Τόσο άβουλοι και δειλοί καταντήσαμε εμείς οι… σπουδαίοι απόγονοι;