Αποκαλυπτικές στιγμές και αναφορές για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τη σχέση του με τον «τόπο που τον γέννησε», την Κρήτη, για την οποία «έτρεφε» «πραγματική και άδολη λατρεία» παρουσίασε απόψε η θυγατέρα του, βουλευτής Α’ Αθηνών, Ντόρα Μπακογιάννη, στη διάρκεια του δεύτερου μέρους της εκδήλωσης που πραγματοποιήθηκαν στα Χανιά για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου πολιτικού.
Η εκδήλωση περιελάμβανε καλωσόρισμα από τον συντονιστή της εκδήλωσης, δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλη, τον δήμαρχο Χανίων, Τάσο Βάμβουκα και την πρόεδρο του Ιδρύματος «Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης», Κατερίνα Μητσοτάκη, προβολή βίντεο – αφιερώματος στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ομιλία του καθηγητή Ιστορίας, Γιώργου Δερτιλή (ο οποίος αναφέρθηκε κυρίως στον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μητσοτάκη το 1943- 1944, που είχε ως αποτέλεσμα να αποφευχθεί ο εμφύλιος πόλεμος στην Κρήτη), ομιλία της βουλευτή Α’ Αθηνών, Ντόρας Μπακογιάννη και μουσικό πρόγραμμα, με τρία τραγούδια που αγαπούσε ιδιαίτερα ο εκλιπών. Είχε προηγηθεί η τελετή ονοματοδοσίας τμήματος της οδού Ακρωτηρίου σε οδό Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (δείτε ΕΔΩ αναλυτικό φωτορεπορτάζ).
Η ΝΤΟΡΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ
Μιλώντας ενώπιον του κατάμεστου θεάτρου «Μίκης Θεοδωράκης», στο παλιό λιμάνι των Χανίων, παρουσία του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκου Μητσοτάκη και σύσσωμης της οικογένειας του αείμνηστου πρώην πρωθυπουργού, η κα Μπακογιάννη σημείωσε πως «ο Καζαντζάκης είχε πει ότι είναι μεγάλη ευθύνη να είσαι κρητικός. Και πράγματι, η κρητική παράδοση της γενναιότητας και της λεβεντιάς, του θάρρους, της περηφάνειας και του φιλότιμου, είναι για κάθε κρητικό φορτίο τιμής και καθήκον του. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αυτό το ηθικό πρόταγμα το ακολούθησε. Τιμούσε τον λόγο του. Τιμούσε τους φίλους του. Στεκόταν απέναντι στην ευθύνη. Και είχε και περίσσεια φρόνηση. Είχε, κυρίως, την αρετή να κοιτάζει μπροστά. Για τη χώρα, αλλά και για την πατρίδα του την Κρήτη. Άλλωστε εδώ λάμβανε τις αποφάσεις, εδώ ερχόταν όταν ήταν με τα κάτω του, όταν ήταν προβληματισμένος. Γύριζε στην Κρήτη για να πάρει δυνάμεις. Για να δει τους φίλους του. Για να μάθει τι συμβαίνει. Για να του δώσουν εκείνοι τη δύναμή τους και για να τη μεταφέρει πάλι πίσω», σημείωσε η κα Μπακογιάννη.
«ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΣΤΑ ΧΑΝΙΑ»
Παράλληλα, εξέφρασε την πεποίηση ότι «ελάχιστοι πολιτικοί ήταν τόσο ρηξικέλευθοι όσο ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης. Πήρε πολλές αποφάσεις και πολλές από αυτές πολύ δύσκολες και αντιδημοφιλείς. Γι’ αυτό και λέγανε αυτά που λέγανε για τον Μητσοτάκη, όταν προέβλεπε διάφορα πράγματα. Το ίδιο έκανε και στην Κρήτη. Άφησε ένα έργο τεράστιο. Εκείνη την εποχή, το έργο αυτό πολεμήθηκε και πολεμήθηκε από πολλούς. Αλλά επέμενε κι έτσι το φαράγγι της Σαμαριάς έγινε, τελικά, το φαράγγι που ξέρουμε εμείς. Με απαλλοτριώσεις εκείνη την εποχή, με αντιπαλότητες, με δυσκολίες ουκ ολίγες. Ο ΟΑΔΥΚ εξακολουθεί σήμερα και είναι ευρωπαϊκός οργανισμός πρότυπο. Γιατί; Γιατί δεν έπρεπε να χαθεί μία σταγόνα νερό από την Κρήτη. “Γιατί η Κρήτη θα διψούσε όταν εσείς θα μεγαλώσετε”, μας έλεγε εμάς. Και από το 1979 αυτός ο Οργανισμός έχει δώσει νερό στη Δυτική Κρήτη. Φράγματα; Φράγματα μεγάλα, φράγματα μικρά, λιμνοδεξαμενές, όλα αυτά που θα μπορούσαν να μαζέψουν το νερό και να διασφαλίσουν το αγαθό, το οποίο σήμερα αρχίζει και συνειδητοποιείται από τους υπόλοιπους πόσο σημαντικό είναι. Βεβαίως, η μεγαλύτερη του χαρά και η μεγαλύτερή του περηφάνεια ήταν το Πολυτεχνείο Κρήτης. Το Πολυτεχνείο Κρήτης, από το 1997, μέχρι το τέλος της ζωής του, ήταν το κόσμημα στο μυαλό του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για τα Χανιά…».
Η κα Μπακογιάννη αναφέρθηκε, επίσης, «στον πανίσχυρο συναισθηματικό δεσμό που είχε ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τους ανθρώπους του τόπου του. Στην περηφάνεια του για την καταγωγή του. Στην περηφάνεια που αισθανόταν για την Κρήτη. Στην περηφάνεια που αισθανόταν για τα προϊόντα της. “Δεν υπάρχει καλύτερο λάδι από το κρητικό, δεν θέλω αηδίες, κανένας δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί μας. Δεν υπάρχει καλύτερη γραβιέρα από την κρητική. Υπάρχουν κάποιοι που ενδεχομένως κάνουν τυριά και στην υπόλοιπη Ελλάδα, δεν συγκρίνονται με το δικό μας. Το μέλι το δικό μας δεν υπάρχει στον κόσμο. Είναι το καλύτερο”. Η μόνη δυνατότητα να επιλέξει ήταν ανάμεσα σε διάφορα μέλια, αλλά όλα ήταν κρητικά. Και ανάμεσα στα μέλια αυτά μπορούσε να επιλέξει. Δεν θα σας μιλήσω για το κρασί, δεν θα σας μιλήσω βεβαίως για το περιβάλλον. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αγαπούσε την Κρήτη πάρα πολύ. Αισθανόταν κομμάτι της Κρήτης. Τον ένοιαζαν τα πάντα. Αν έβρεξε, αν χιόνισε, αν υπάρχουν νερά».
ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ… ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Μάλιστα, η κα Μπακογιάννη αποκάλυψε «και μια παλιά ιστορία», «που θέλω να σας την πω σήμερα το βράδυ», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε. Και συνέχισε: «Αλήστου μνήμης Τόμπρας. Κάποιοι από εδώ πέρα μέσα θα τον θυμούνται. Ήταν στον ΟΤΕ. Παρακολουθούσε, λοιπόν, τότε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Τον άκουγε κάθε πρωί να τηλεφωνάει στα Χανιά και να ρωτά: “Τι έγινε; Έβρεξε;” Προσπαθούσε να εξηγήσει, τότε, το κλιμάκιο της ΚΥΠ» (σ.σ.: Κρατική Υπηρεσία Πληροφοριών) «τι ακριβώς εννοούσε. Με ποιον μιλά. Τι συνθηματικό ήταν αυτό. “Έχουν δάκο οι ελιές;” Ήταν αδύνατο να το καταλάβουν. Και υπάρχουν ακόμα και σήμερα -και τις βρήκαμε- αναφορές εκείνης της εποχής, που λένε ότι “κάτι οργανώνει, αλλά δεν μπορούμε να καταλάβουμε τι οργανώνει ο Μητσοτάκης στην Κρήτη”. Αυτό που οργάνωνε ήταν απλώς να μάθει τι συμβαίνει».
Η κα Μπακογιάννη επεσήμανε, ακόμη, ότι «… οι Χανιώτες, σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές της πολιτικής του ζωής» (σ.σ.: 1977), «ψήφισαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και τον έστειλαν στη Βουλή των Ελλήνων. Μόνο. Κόντρα σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, τότε, της χώρας. Αυτό ήταν κάτι που δεν το πίστευε κανείς ότι μπορούσε να γίνει. Ένας άνθρωπος, ένας πολιτικός, ο οποίος είχε περάσει διά πυρός και σιδήρου, ένας πολιτικός ο οποίος είχε τέτοια αντιπαλότητα και τέτοια έχθρα στον κόσμο, κατάφερε, χάρη στους δεσμούς τους οποίους είχε αναπτύξει στην ιδιαίτερή του πατρίδα να ξαναεκλεγεί, να μπει στο πολιτικό παιχνίδι ξανά και να γίνει πρωθυπουργός».
Τέλος, η πρώην Υπουργός σημείωσε ότι σήμερα, που υπάρχει κρίση αντιπροσώπευσης σε ολόκληρο τον κόσμο «… αναρωτιέμαι εάν αυτοί οι πολιτικοί παλαιάς κοπής, όπως λέγανε τότε τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, δεν ήταν αυτοί που είχαν μία διαφορετική αντίληψη δημοκρατίας, που δεν διάβαζαν τα προβλήματα από τις δημοσκοπήσεις μόνο, που δεν αντιμετώπιζαν τους ανθρώπους σαν κουκιά, αλλά σαν πολίτες με υπαρκτά προβλήματα, σαν ανθρώπους των οποίων πραγματικά τα συμφέροντα εκπροσωπούσε ο πολιτικός τον οποίο εκλέγανε».
«Ο Μητσοτάκης πίστευε στους Έλληνες και πίστευε βαθιά στους Έλληνες. Όλοι μας έχουμε να μάθουμε πολλά από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη», κατέληξε η κα Μπακογιάννη.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΧΑΝΙΩΝ
Από την πλευρά του, στον χαιρετισμό του, ο δήμαρχος Χανίων Τάσος Βάμβουκας σημείωσε ότι «ήταν ηθική μας υποχρέωση, να αποδώσουμε σαν τοπική κοινωνία και όχι μόνο, εδώ στη γενέτειρά του τη δέουσα τιμή στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον μεγάλο πολιτικό ηγέτη, που διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο με τη στάση και τις αποφάσεις του σε κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, ως ένας εκ των πρωταγωνιστών. Το Δημοτικό μας Συμβούλιο, πάνω από πολιτικές τοποθετήσεις, αναγνωρίζοντας αυτή την οφειλόμενη τιμή, αποφάσισε τόσο την ονοματοδοσία της οδού “Κωνσταντίνου Μητσοτάκη”, στην οποία βρεθήκαμε προηγουμένως, όσο και τη διοργάνωση της παρούσας εκδήλωσης, που είναι αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Αποδίδουμε, λοιπόν, σήμερα όλοι εμείς ως Δήμος και ως κοινωνία την πρέπουσα τιμή σε ένα ξεχωριστό μέλος μας, που σφράγισε τη νεότερη Ιστορία της Ελλάδας, ιδιαίτερα κατά το β’ ήμισυ του 20ού αιώνα».
Ο κ. Βάμβουκας υπογράμμισε ότι «στη μακρά πολιτική του διαδρομή, ο τιμώμενος είχε το προνόμιο να είναι παρών σε κρίσιμες περιόδους της εθνικής μας ζωής. Μάλιστα, για τη συμμετοχή του αυτή, όπως άλλωστε και ο ίδιος έχει επισημάνει, δεν διεκδίκησε το αλάθητο. Αντίθετα εκείνο, που χαρακτήριζε την πολιτική του δραστηριότητα ήταν το πάθος για τη συμμετοχή, την οποία, όπως τόνιζε, οι πολιτικοί οφείλουν στον λαό, που υπηρετούν. Πολιτικός, που δεν δίσταζε να λέει αυτό, που πραγματικά πίστευε, όπως όλοι παραδέχονται. Υπήρξε δε υποστηρικτής της Εθνικής Συνεννόησης, την οποία και εφάρμοσε στην πράξη, όποτε του δόθηκε η ευκαιρία».
Ο Δήμαρχος Χανίων σημείωσε, ακόμη, ότι «ως Τοπική Αυτοδιοίκηση στην παρούσα χρονική στιγμή εργαζόμαστε από κοινού με το Ίδρυμα “Κωνσταντίνος Κ. Μητσοτάκης” και σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος ΚΑΙ Πολιτισμού, την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, τη WWF Ελλάς και τη στήριξη και άλλων φορέων, όπως το Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων, αλλά και την Περιφέρεια Κρήτης, για την υλοποίηση της πρότυπης οικολογικής δράσης, με τίτλο “Διαδρομή Κωνσταντίνου Μητσοτάκη: Μια Πρότυπη Οικολογική Δράση, από το Κρητικό έως το Λιβυκό Πέλαγος μέσα από τα Λευκά Όρη”. Πρόκειται για την τελευταία επιθυμία του τιμώμενου, του οποίου η αγάπη για την κρητική φύση είναι γνωστή, που στόχο έχει την προστασία και ανάδειξη του φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής και βασίζεται:
• Στη δημιουργία ενός δικτύου μονοπατιών, μήκους 58 χλμ.
• Στη δημιουργία βοτανικού κήπου με αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά.
• Στην οικολογική αποκατάσταση των Λευκών Ορέων μέσα από μια πρότυπη δράση αναδάσωσης σε έκταση 1.300 στρεμμάτων. Η συγκεκριμένη δράση θα πραγματοποιηθεί στην περιοχή πάνω από το Θέρισο, για την οποία προβλέπεται να εφαρμοστεί μια μελέτη οικολογικής αποκατάστασης, όπου πέρα από φυτεύσεις θα περιλαμβάνει και άλλες δράσεις, όπως την αντιπυρική προστασία της περιοχής».
Καταλήγοντας, ο κ. Βάμβουκας ανέφερε: «Διορατικότητα, θάρρος, κρίση, λογική, συνέπεια και ρεαλισμός, υπήρξαν μερικά από τα κυριότερα χαρακτηριστικά του διεθνούς κύρους Ευρωπαίου αυτού πολιτικού, που η Ιστορία έχει κατατάξει πλέον στη χορεία των μεγάλων και άξιων πολιτικών. Ενός πολιτικού, που δικαιώθηκε εν ζωή, νιώθοντας βαθιά τις δυνατότητες της πατρίδας μας και πιστεύοντας σ’ αυτές, όπως παραδέχονται φίλοι και αντίπαλοι. Στο σημείο αυτό επιτρέψτε μου να ολοκληρώσω την τοποθέτησή μου, δανειζόμενος μια φράση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία θεωρώ ότι έχει ιδιαίτερη αξία για όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες: “Ονειρεύομαι μια Ελλάδα, που να πρωτοπορεί και να ανταγωνίζεται αποτελεσματικά τις υπόλοιπες χώρες, όχι μια Ελλάδα, που να στηρίζεται στις παλιές δόξες, που έχει, ή να επαιτεί εν ονόματι της ιστορίας της”».