“Η Ελλάδα έχει περισσότερα από 3.000 νησιά. Τα περισσότερα αποτελούν τουριστικούς προορισμούς βγαλμένους από τον παράδεισο. Αυτή όμως δεν είναι η πραγματικότητα της Σπιναλόγκα. Το αποκαλούμενο νησί των ζωντανών νεκρών.” Αυτές τις σκέψεις είχε στο μυαλό του ο Δημήτρης DK Κυρσανίδης όταν έφτασε στο μικρό νησί της Σπιναλόγκας, βόρεια του κόλπου της Ελούντας στην επαρχία Μεραμπέλλου του Νομού Λασιθίου.
Το νησί της Σπιναλόγκα ήταν οχυρωμένο από την αρχαιότητα, για την προστασία του λιμανιού που υπήρχε στον κόλπο. Όμως το φρούριο που δεσπόζει μέχρι και σήμερα το κατασκεύασαν οι Ενετοί τον 16ο αιώνα και ήταν από τα ισχυρότερα φρούρια της Κρήτης.
Όταν το 1903 εμφανίστηκε η νόσος Χάνσεν, πάρθηκε η απόφαση να μεταφέρονται εκεί οι ασθενείς, καθώς ήταν κοντά στη στεριά και θα μπορούσαν εύκολα να τους εφοδιάζουν με νερό, τρόφιμα και όλα τα απαραίτητα. Εκεί αναπτύχθηκε σταδιακά μια κοινότητα με καφενείο, κουρείο, ακόμα και σινεμά. Κάποιοι παντρεύτηκαν κι έκαναν υγιή παιδιά. Το 1958 σταμάτησε η λειτουργία του νησιού ως λεπροκομείο, οι τελευταίοι ασθενείς μεταφέρθηκαν στην Αθήνα και το νησί εγκαταλείφθηκε.
Ανάμεσα σε ερείπια, στο εμβληματικό Κάστρο και στα στενά σοκάκια, ο κορυφαίος Έλληνας freerunner, τον οποίο γνωρίσαμε αλλά και απολαύσαμε για δύο χρόνια στο πρώτο σκαλί του βάθρου στο Red Bull Art of Motion στη Σαντορίνη, χαρτογράφησε το νησί, όπως μόνο εκείνος ξέρει. Εκεί, όπου οι λεπροί κατά τον 20ό αιώνα θεωρήθηκαν καταραμένοι και εξορίστηκαν μέχρι το τέλος της ζωής τους, όμως, παρά τις αντίξοες συνθήκες, εκείνοι έφτιαξαν οικογένειες αλλά και μια λειτουργική κοινότητα από το μηδέν. Το ελπιδοφόρο αυτό μάθημα ζωής παραμένει επίκαιρο τόσο για τον DK όσο και για όλους μας.
Πηγή: redbull.com
Φωτογραφίες: Alex Grymanis / Red Bull Content Pool