Τα δημοτικά των Χανίων είναι μια ιστορία που με πονάει πολύ, αλλά τα παρακολουθώ πλέον διακριτικά και λίγο αποστασιοποιημένα… Καλώς ή κακώς. Χθες βράδυ, μιλώντας με την καλή φίλη Νίκη, γυναίκα με μεγάλη εμπειρία αλλά και προσφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση, κράτησα μια φράση – συμπέρσμάτης.
«Λία, κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών για όλα όσα μας συμβαίνουν. Ολοι ξέρουμε πολύ καλά, τι και ποιους ψηφίζουμε!»
Και οι δύο μας ακούσαμε παραμονές των τελευταίων δημοτικών εκλογών το γελοιότατο επιχείρημα: «Είσαι καλή, μορφωμένη, ορεξάτη και έντιμη, αλλά θα ψηφίσω τον τάδε, γιατί…» Όπου εδώ προσθέστε ό,τι χωράει ο νους σας!
Όταν ο Μανώλης Σκουλάκης έχασε τη μάχη του Δήμου Χανίων, στεναχωρήθηκα πολύ! Δεν ήταν ο πληγωμένος εγωισμός και το γινάτι του τζογαδόρου που ένιωσε ότι πόνταρε σε… άλογο που δεν κέρδισε, μα ήταν η ανησυχία του πολίτη που ψυχανεμιζόταν πως ό,τι καλό είχε δρομολογηθεί ή είχε συντελεσθεί στον Δήμο, θα έμενε πίσω και θα απαξιωνόταν.
Όπερ και εγένετο! Γιατί έχασε ο Μανώλης; Καταρχήν, γιατί εμπιστεύθηκε το τεράστιο έργο του στην κρίση των δημοτών, πιστεύοντας ότι θα το αξιολογήσουν σωστά και δίκαια! Δεν τους υποτίμησε, αντιθέτως τους ενέταξε στην κατηγορία των σκεπτόμενων πολιτών. Εν συνεχεία, μπροστά στην κάλπη, οι Χανιώτες, αντί να εκτιμήσουν την αλλαγμένη προς το καλύτερο πόλη τους, τις καθαρές τους γειτονιές, το αναβαθμισμένο παλιό λιμάνι, το Κέντρο Υγείας Αστικού Τύπου, τα πολιτιστικά δρώμενα επιπέδου και τόσα άλλα, κατάπιαν αμάσητο τον αριστερό σανό, τη ρητορική μίσους και τα λαϊκίστικα επιχειρήματα…
Ήταν, τάχα μου, γέρος και είχε ψηφίσει μνημόνιο… Μια ρητορική εκφρασμένη από αυτούς που μας φέρνουν τώρα τα μνημόνια δυο – δυο και στα δύο ένα δώρο!
Άφησα τελευταίες, τις «παρεούλες». Άνθρωποι χωρίς μόρφωση, χωρίς όραμα για τον Δήμο, χωρίς το στοιχειώδες ανθρώπινο φιλότιμο να πουν ένα ευχαριστώ σε αυτόν, ο οποίος, εκτιμώντας την ψηφοδοτική τους ικανότητα, τους έδωσε θέσεις και αξιώματα. Κατ’ εμέ, λάθος του… Αλλά δεν θα τον κρίνω γι’ αυτό. Θεώρησε ότι έπραξε σωστά και δίκαια.
Από την πρώτη μέρα, του ροκάνιζαν αργά και συστηματικά την καρέκλα, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους δικούς τους, μικροσυμφεροντολογικούς σκοπούς. Στις εκλογές, πήδηξαν πολύ εύκολα στην άλλη βάρκα, ξέροντας ότι τα… προβατάκια τους θα τους ακολουθήσουν. Κι έτσι έγινε. Τώρα, οι ίδιοι άνθρωποι, υπονομεύουν ξανά αυτό τον οποίον «τόσο αγάπησαν», μετά που «μίσησαν» τον Μανώλη…
Έναν Δήμαρχο, που κατά την προσωπική μου άποψη λάμπει τρία χρόνια τώρα διά της απουσίας, της απραξίας και της αναποτελεσματικότητάς του! Μα ούτε κι αυτόν θα τον κρίνω τώρα ενδελεχώς. Θα σχολιάσω όμως την ευκολία με την οποία, κάποιοι συμπολίτες μου, όχι τυχαίοι, όχι αγράμματοι, όχι ανενεργοί, άγονται και φέρονται από αυτές τις παρεούλες και μας τις παρουσιάζουν ως τη μεγάλη αυτοδιοικητική ελπίδα των Χανίων.
Έλεος κάπου βρε παιδιά! Μιλάμε για ένα Δήμο αξιώσεων! Δεν μιλάμε για το αμπελοχωραφάκι μας! Οι κλίκες αυτές δεν έχουν δικαίωμα να παίζουν με τις ζωές μας, ούτε να υποτιμούν τόσο τη νοημοσύνη μας. Η μνήμη μας δεν είναι τόσο κοντή. Ας κρυφτούν ορισμένοι στα λαγούμια, που τόσο καλά ξέρουν να ανοίγουν, διατηρώντας το ελάχιστο ίχνος αξιοπρέπειας που μπορεί να τους έχει απομείνει!