Με ριζίτικο τραγούδι, μαντινάδες, μπαλωθιές, τον εθνικό ύμνο και παρατεταμένα χειροκροτήματα αποχαιρέτησε η Κρήτη τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, ο οποίος πέντε χρόνια μετά τον θάνατο της αγαπημένης του συζύγου, Μαρίκας, (Μάιος 2012) βρίσκεται από σήμερα και πάλι δίπλα της, στο μικρό νεκροταφείο του Αργουλιδέ, στο Ακρωτήρι Χανίων.
Συγκινητική η στιγμή που ο εγγονός του, Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, γιος του Κυριάκου Μητσοτάκη, άφησε επάνω στο φέρετρο την κρητική κατσούνα του παππού του…
Η σορός του πρώην Πρωθυπουργού είχε τεθεί από χθες το απόγευμα έως σήμερα το μεσημέρι σε λαϊκό προσκύνημα, στον ναό της Αγίας Μαγδαληνής, στη Χαλέπα, απ’ όπου -στη συνέχεια- μεταφέρθηκε στον Αργουλιδέ, επί κιλλίβαντος πυροβόλου όπλου.
Σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, αλλά και χιλιάδες άνθρωποι (συγγενείς, φίλοι, σύντεκνοι, αλλά και πολίτες που δεν υπήρξαν ποτέ πολιτικοί φίλοι του «Ψηλού») πέρασαν από την Αγία Μαγδαληνή για ν’ αποτίσουν ύστατο φόρο τιμής σ’ ένα -κατά κοινή ομολογία- άξιο τέκνο της κρητικής γης, αλλά και για να εκφράσουν τα θερμά τους συλλυπητήρια στην οικογένεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Στα παιδιά του, Ντόρα, Αλεξάνδρα, Κατερίνα και Κυριάκο, στα εγγόνια του, στα δισέγγονα, αλλά και στους πιστούς -για δεκαετίες- συνοδοιπόρους του, μεταξύ των οποίων ο Στέλιος Νικηφοράκης και ο Μανούσος Γρυλλάκης.
Συγκινητικό ήταν το ύστατο χαίρε της δακρυσμένης -και με τρεμάμενη φωνή- Ντόρας Μπακογιάννη στον πατέρα της, αμέσως μετά το πέρας της επιμνημόσυνης δέησης, χοροστατούντος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου.
«… δεν ξέρω αν βλέπεις, αλλά τα Λευκά Όρη κρατούν ακόμα χιόνι στις κορφές τους. Τα λουλούδια στο Ακρωτήρι είναι ανθισμένα. Φέτος, είχαμε νερό πολύ. Μην ανησυχείς, η σοδειά προβλέπεται μεγάλη. Είμαστε όλοι εδώ. Όλη η οικογένεια, μα πάνω απ’ όλα οι φίλοι σου, που σταθήκανε δίπλα σου σε όλες τις μάχες της ζωής σου. Τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Όλοι αυτοί, που μια ζωή ακουμπούσες και ακουμπούσαν πάνω σου. Μίλησαν πολλοί για σένα αυτές τις μέρες, καλά και τιμητικά. Σήμερα, όμως, εδώ δεν είμαστε για να μιλήσουμε για την πολιτική, για όλα εκείνα τα σωστά που είπες και έκανες. Είμαστε εδώ για να σου πούμε το μεγάλο ευχαριστώ και το πικρό αντίο. Σ’ ευχαριστούμε, για την ανθρωπιά σου, για τη λεβεντιά σου, για την καλοσύνη σου, για το περίσσευμα καρδίας που μας δίδαξες με το παράδειγμά σου. Σ’ ευχαριστούμε που μας έμαθες ν’ αγαπάμε την Κρήτη. Σ’ ευχαριστούμε που μας δίδαξες να τιμάμε τις φιλίες μας, τον λόγο μας, το χρέος και την ευθύνη μας. Σ’ ευχαριστούμε για την αστήρευτη, πηγαία αισιοδοξία σου. Για την πίστη σου, ότι τελικά όλα θα πάνε καλά. Για τον τόπο, πέρα και πάνω απ’ όλα. Όταν σου είπα πριν λίγες ημέρες ότι η χώρα δεν πάει καλά, μου είπες να έχω πίστη στους Έλληνες, πως εσύ τους ξέρεις. Ότι η Ελλάδα θα ξανασηκωθεί. Σ’ ευχαριστούμε που μας δίδαξες να λυγίζουμε, αλλά να μη σπάμε. Να πέφτουμε, αλλά να ξανασηκωνόμαστε. Σ’ ευχαριστούμε, γιατί μας μπόλιασες δύναμη. Πού, όμως, τώρα να βρω τη δύναμη να σε αποχαιρετίσω; Λέξεις δένουν κόμπο στον λαιμό και με πνίγουν. Ισως είμαι η πιο ακατάλληλη να μιλάω αυτήν την ώρα. Στέκω, όμως, όρθια στη γη που τόσο αγάπησες και προσπαθώ, στην περηφάνεια μου για σένα, να βρω την αντοχή. Δεν ζύγιαζες, δεν μετρούσες, δεν βολεύτηκες, δεν χώρεσες ποτέ σε όλα εκείνα που είπαν πως δεν ακούγονται καλά. Σε όλες τις μικρότητες και στους μικρούς, στους λίγους. Στα κρυφά. Δεν χώρεσες. Ήσουν ψηλός βλέπεις. Και το βλέμμα σου δεν ήξερε παρά να απλώνεται. Δεν χώρεσε και η αγάπη σου για τη γη τούτη που σε γέννησε, για έναν ολόκληρο τόπο που τον πόνεσες, για τον λαό που πίστεψες, για έναν – έναν τους ανθρώπους του, για τη μάνα μας κυρίως. Για μας. Δεν χωράς πιο πολύ τώρα, εδώ, ψηλέ περήφανε πατέρα μου… Σήκω πάνω. Σήκω πάνω, γιατί χρειαζόμαστε λίγο ακόμα. Ίσα να μας βγάλεις πάλι στο ξέφωτο. Σήκω πάνω, γιατί άδειασε ο τόπος και θα μείνουν τα βουνά απερπάτητα. Σήκω πάνω, γιατί έχουν έρθει φίλοι πολλοί και δεν πάει να τους πω πως απόθανες. Σήκω πάνω, γιατί θα χαράξει και δεν θά ‘σαι…».
Στη συνέχεια, μέλη του Ομίλου Βρακοφόρων Κρήτης πήραν στους ώμους τους το φέρετρο και το εναπόθεσαν σε κιλλίβαντα πυροβόλου όπλου, με τον οποίο μεταφέρθηκε στο νεκροταφείο του Αργουλιδέ για την ταφή, σε μια απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη Χαλέπα. Εκεί, υπό τους ήχους της λύρας, ο Νίκος Ζωιδάκης και ο Μανώλης Κονταρός αποχαιρέτισαν τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη με μαντινάδες, ενώ λίγο νωρίτερα μαυροφορεμένοι κρητικοί τραγούδησαν το αγαπημένο ριζίτικο («Σε ψηλό βουνό») του πρώην Πρωθυπουργού.
Αμέσως μετά, όλοι οι παρευρισκόμενοι τραγούδησαν τον εθνικό ύμνο και, τέλος, ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης έλαβε την ελληνική σημαία την οποία είχε καλύψει το φέρετρο, ενώ η Ντόρα Μπακογιάννη τα μετάλλια του πατέρα της.
Σημειώνεται, τέλος, ότι κατά την ώρα της ταφής, άνδρες της 1ης Μοίρας Αλεξιπτωτιστών έριξαν ριπές.
Φωτογραφίες από την κηδεία στον Αργουλιδέ: Παύλος Μπουζάκης
ΦΩΤΟΡΕΠΟΡΤΑΖ
Ακολουθεί πλούσιο φωτογραφικό υλικό από το τελευταίο αντίο στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη…