Ένας λαός, ο δικός μας λαός, εμείς οι Έλληνες και το λέω με περηφάνεια, που τη δύσκολη στιγμή στέκεται αρωγός και απλώνει με φιλότιμο το χέρι του στον πλησίον του που δοκιμάζεται… Να τον ταΐσει,να τον ντύσει, να τον κοιμίσει στο σπίτι του, να τον περισυλλέξει απο τη θάλασσα με το καΐκι του ,να του προσφέρει από το υστέρημά του…
Κι όλα αυτά, νιώθοντας τον πόνο της απώλειας, τη φρίκη του θανάτου, την αγωνία της προσμονής του αγνοούμενου. Ενας λαός, με συλλογική ενσυναίσθηση, που στο DNA του υπάρχει η μνήμη του ξεριζωμού, η ταλαιπωρία της προσφυγιάς, η επώδυνη μνήμη του πολέμου. Χαρά σε μας, αν όλα αυτά, τα πλούσια συναισθηματικά χαρίσματα ανθρωπιάς κι αλληλεγγύης, συνδυάζονταν με άλλα.
Τα χαρίσματα των ενσυνείδητων πολιτών, την αποδοχή της αξιολόγησης παντού, την πάταξη μέσω της συμπεριφοράς μας του πελατειασμού και του ρουσφετιού. Την αναγνώριση, χωρίς κόμπλεξ, του καλύτερου απο εμάς, του ικανότερου, του πιο καταρτισμένου! Εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να απαιτούμε να μας κυβερνούν οι «άριστοι», εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να ψηφίζουμε αυτούς που μας μιλάνε και μας λένε τις σκληρές αλήθειες, εμείς οι ίδιοι θα έπρεπε να θέλουμε τα παιδιά μας να υπηρετήσουν φαντάροι για αρκετούς μήνες και να μάθουν πώς θα μπορέσουν να βοηθήσουν το κοινωνικό σύνολο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης!

Εμείς είμαστε το κλειδί, που μπορεί να ξεκλειδώσει τη διπλοαμπαρωμένη πόρτα εξόδου της χώρας, προς την ανάπτυξη, την ευημερία, την πρόοδο, την ασφάλεια.
Γιατί είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικοί, δεν το κατάλαβα ποτέ…
Γιατί δεν επενδύσαμε στην παιδεία, γιατί δεν καλλιεργήσαμε οικολογική συνείδηση, γιατί δεν διαπνεόμαστε από την κουλτούρα της πρόληψης… Οχι, όχι, δεν μας φταίει κανείς άλλος, όταν στο τιμόνι της χώρας βρίσκονται ανίκανοι. Δεν μας φταίει ο Θεός, δεν μας φταίνε οι ξένοι, δεν μας φταίνε οι Εβραίοι ούτε ο μασόνοι.
Εμείς φταίμε κι όσο πιο νωρίς το καταλάβουμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να ζήσουν τα παιδιά μας σε μια κανονική χώρα!
Ευχαριστούμε τους Ελληνοκύπριους αδερφούς μας για τη βοήθειά τους αυτές τις δύσκολες στιγμές για την Ελλάδα! Ευχαριστούμε και τους Ευρωπαίους που άμεσα προσέφεραν ό,τι τους ζητήθηκε! Ευχαριστούμε!
1 Σχόλιο
Η γραφή της κυρίας Ντερμανάκη χαρακτηρίζεται, κατά την γνώμη μου, από μηχανιστική επιχειρηματολογία.