Πριν από λίγους μήνες, το Διοικητικό Συμβούλιο της ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ αποφάσισε -ομόφωνα, όπως έγινε γνωστό- να ελέγξει τις συμβάσεις ενοικίασης τριών δημοτικών ακινήτων, που ανήκουν στην αρμοδιότητα της συγκεκριμένης δημοτικής Επιχείρησης: του καφέ – μπαρ στο ισόγειο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου στο παλιό λιμάνι, του αναψυκτηρίου (που τον τελευταίο ενάμιση, περίπου, χρόνο λειτουργεί ως καφέ – εστιατόριο) στο πάρκο Ειρήνης και Φιλίας και του καφέ «Κήπος» στον Δημοτικό Κήπο. Αφορμή για τον έλεγχο στάθηκε η λήξη της σύμβασης του καφέ – μπαρ στο ισόγειο του ΚΑΜ, για το οποίο υπήρξε, ακολούθως, δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός.
Έπραξε λανθασμένα το Δ.Σ. της ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ; Έκανε κάτι που δεν έπρεπε, κάτι που είναι πέραν των αρμοδιοτήτων του, αλλά και πέραν της κοινής λογικής; Όχι, κατά την προσωπική μου άποψη. Για το αν μπορεί να κατηγορηθεί για κάτι, αυτό είναι, ενδεχομένως, ότι δεν διενήργησε νωρίτερα αυτόν τον έλεγχο. Με την ανάληψη των καθηκόντων του, για παράδειγμα. Για να γνωρίζει επ’ ακριβώς και εξ αρχής τι παρέλαβε, όσον αφορά την εκμίσθωση των τριών προαναφερόμενων ακινήτων.
Κατά τη διαδικασία του ελέγχου, με βάση όλα όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι σήμερα, στο πλαίσιο τοποθετήσεων στο Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων, αλλά και μέσω της έρευνας που διενήργησε τις προηγούμενες ημέρες το HANIA.news, προέκυψε ότι για το καφέ «Κήπος» είχαν δοθεί τουλάχιστον δύο παρατάσεις της σύμβασης εκμίσθωσης, χωρίς να έχει προηγηθεί δημόσιος πλειοδοτικός διαγωνισμός.
Η πρώτη παράταση, δωδεκαετούς διάρκειας (έως το 2014), δόθηκε τον Δεκέμβριο του 2001, δηλαδή τρεις και πλέον μήνες πριν λήξει η εξαετής σύμβαση εκμίσθωσης που είχε υπογραφεί τον Απρίλιο του 1996 μεταξύ του εκμισθωτή Βασίλη Σταθάκη και του τότε προέδρου της Δημοτικής Πολιτιστικής Επιχείρησης Χανίων (ΔΗΠΕΧ) Μάρκου Βεκρή. Η δωδεκαετής αυτή παράταση δόθηκε στα τέλη του 2001 από τον τότε πρόεδρο της ΔΗΠΕΧ, Δημήτρη Λειψάκη. Επί δημαρχίας Γιώργου Τζανακάκη (1991 – 2002).
Εννέα χρόνια αργότερα, και συγκεκριμένα το Νοέμβριο του 2010, ο τότε πρόεδρος της Κοινωφελούς Επιχείρησης του Δήμου Χανίων (ΚΕΔΗΧ), Γιώργος Βούρβαχης έδωσε νέα δωδεκαετή παράταση (έως το 2026) στην εκμίσθωση του ακινήτου. Επί δημαρχίας Κυριάκου Βιρβιδάκη (2003 – 2010). Το έπραξε, δε, 3 χρόνια και 4 μήνες περίπου πριν λήξει η δωδεκαετής παράταση που είχε δώσει ο προκάτοχός του, Δημήτρης Λειψάκης και λίγες μόλις εβδομάδες πριν αναλάβει καθήκοντα η νέα Δημοτική Αρχή με δήμαρχο τον Μανώλη Σκουλάκη (2011 – 2014).
Αυτά είναι τα δεδομένα. Αυτομάτως τίθεται το εξής ερώτημα: Νομιμοποιούνταν ο κ. Λειψάκης και ο κ. Βούρβαχης να δώσουν πολυετείς παρατάσεις χωρίς τη διενέργεια δημόσιου πλειοδοτικού διαγωνισμού, με τον οποίο θα διασφαλίζονταν συνθήκες ισονομίας και θα εξασφαλιζόταν το ανώτερο τίμημα προς όφελος του Δήμου και των δημοτών; Έπραξαν, δηλαδή, με βάση την κείμενη -εκείνη την περίοδο- νομοθεσία ή λειτούργησαν εκτός του σχετικού νομικού και θεσμικού πλαισίου; Την απάντηση καλούνται να δώσουν οι καθ’ ύλην αρμόδιοι, δηλαδή οι νομικοί, εξετάζοντας σε βάθος όλα τα δεδομένα. Νομικό πλαίσιο, ιδιωτικά συμφωνητικά μίσθωσης κ.λπ. Τελεία.
Αναρωτιέμαι: η απολύτως επιτυχημένη λειτουργία του καφέ «Κήπος» υπό τη διεύθυνση του κ. Βασίλη Σταθάκη, θα έπρεπε ν’ αποτελέσει ανασταλτικό παράγοντα για τη διενέργεια της παραπάνω έρευνας, αλλά και για τις όποιες νομικές ενέργειες ακολουθήσουν -αν ακολουθήσουν- από την πλευρά της ΚΕΠΠΕΔΗΧ – ΚΑΜ, με στόχο τη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος; Αστεία πράγματα. Ασφαλώς και όχι. Εν προκειμένω, η όλη διαδικασία δεν αφορά έναν επιτυχημένο χανιώτη επιχειρηματία, αλλά την εγκυρότητα ή μη μιας έννομης σχέσης.
Και όσοι θεωρούν, πιστεύουν και υποστηρίζουν ότι κακώς γίνεται νομική διερεύνηση της υπόθεσης, θα πρέπει να εξηγήσουν με ποια λογική η εφαρμογή της νομοθεσίας άπτεται των όποιων φιλικών ή άλλων σχέσεων εκτίμησης τρέφουν και τρέφουμε για έναν συμπολίτη μας. Με ποια λογική, η εφαρμογή της νομοθεσίας και ο έλεγχος της τήρησής της προσωποποιείται και οι όποιες αποφάσεις λαμβάνονται, σχετίζονται όχι με την ουσία της κάθε υπόθεσης, αλλά με τα πρόσωπα, τα οποία εμπλέκονται σε αυτήν.
Η συγκεκριμένη διαδικασία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ουδόλως αναιρεί το γεγονός ότι ο κ. Σταθάκης, από το 1988 που ανέλαβε τη διεύθυνση του καφέ «Κήπος», επί δημαρχίας Γιώργου Κατσανεβάκη (1983 – 1990), έως και σήμερα, τριάντα χρόνια μετά, έχει πραγματικά μεταμορφώσει τον συγκεκριμένο χώρο και τον έχει καταστήσει σημείο αναφοράς, όχι μόνο για την πόλη των Χανίων, αλλά σε πανελλήνιο και διεθνές επίπεδο. Αμφιβάλλω αν ακόμη και ο ίδιος ο κ. Βασίλης Σταθάκης, ο οποίος μέχρι το 1988 εργαζόταν στο καφέ «Κήπος» ως σερβιτόρος και υπεύθυνος του χώρου, υπό τη διεύθυνση του Γεράσιμου Μπονάνου (1968 – 1988), μπορούσε να φανταστεί τότε τη θεαματική εξέλιξη και ριζική βελτίωση στο πέρασμα των χρόνων.
Διότι, αδιαμφισβήτητα, υπήρξε θεαματική εξέλιξη και ριζική βελτίωση του συγκεκριμένου χώρου, ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 1980 αποτελούσε μάλλον ένα κακόφημο στέκι. Σήμερα, αποτελεί ένα πανελλαδικό και διεθνές «κύτταρο» πολιτισμού, ένα σημείο συνάντησης, έναν αγαπημένο προορισμό για οικογένειες και ανθρώπους κάθε ηλικίας, που αναβάθμισε συνολικά, ως χώρο, τον Δημοτικό Κήπο, «δίδοντας» προστιθέμενη αξία στην ευρύτερη περιοχή. Και αυτό πιστώνεται στον κ. Βασίλη Σταθάκη, ιδρυτή και πρόεδρο του Συνδέσμου Ιστορικών Καφέ Ευρώπης (EHICA).
Απευθύνθηκα, πριν από λίγες ημέρες, στον κ. Σταθάκη, ζητώντας του να σχολιάσει το θέμα που έχει ανακύψει, για να υπάρχει καταγεγραμμένη και η δική του άποψη. «Μιλάνε τα χαρτιά μου», σημείωσε. Δεν θέλησε να πει περισσότερα. Θεμιτό και σεβαστό.
Εκείνο, όμως, που δεν μπορεί, κατά την προσωπική μου άποψη, να είναι θεμιτό και σεβαστό είναι να ζητάμε ν’ αποτελεί… επιλογή η τήρηση ή μη των νόμων και των κανόνων, ανάλογα με τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην κάθε υπόθεση ή και ανάλογα με τη δημοφιλία τους και την επαγγελματική και κοινωνική τους διαδρομή. Τολμώ, δε, να πω ότι αυτή η νοοτροπία αποτελεί μία διαχρονική παθογένεια, που στα Χανιά έχει, δυστυχώς, ισχυρές ρίζες ακόμη και σήμερα.