Γράφει ο Άρης Δημοκίδης στη lifo.gr
Ανέβηκε στο vimeo χτες ένα φιλμάκι που πρωτοείδα στο φετινό Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους. Λέγεται My Brother και μέσα στα μόλις 3 λεπτά του προκαλεί ένα σωρό διαφορετικά συναισθήματα.
Ο σκηνοθέτης του φιλμ, Θοδωρής Παπαδουλάκης γεννήθηκε το 1974 στη Νότιο Αφρική. Σπούδασε Παραγωγή Ραδιοφώνου και Τηλεόρασης στο University of Salford στην Αγγλία και έκανε το μεταπτυχιακό του στη Σκηνοθεσία και Παραγωγή Κινηματογράφου στο Northern Film School στο Leeds. Πριν το My Brother, έχει σκηνοθετήσει 5 μικρού μήκους ταινίες («Largo», «Πιλάλα», «Σάμουρε», «Ο μίτος της Αριάδνης», «Οι επισκέπτες») και έχει πάρει με 25 διεθνή βραβεία. Επίσης είναι γνωστός απ’ τις τηλεοπτικές σειρές που σκηνοθέτησε («Μπαμπά μην τρέχεις», «Το Νησί», και «Η λέξη που δε λες»).
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΑ:
Υπάρχουν δύο διαφορετικές οπτικές για το φιλμ:
1. Η αρνητική:
Θυμάμαι τη γνώμη αρκετών κριτικών κινηματογράφου στο Φεστιβάλ της Δράμας που θεώρησαν σωστό το μήνυμα της ταινίας αλλά δοσμένο με επικίνδυνο τρόπο.
Επίσης θυμάμαι την κριτική της Λήδας Γαλανού στο Flix:
Ο Αδερφός μου του Θοδωρή Παπαδουλάκη: Ενα αγόρι προσπαθεί να διανύσει τους δρόμους της πόλης, σπρώχνοντας την αναπηρική καρέκλα της αδελφής του: τα πεζοδρόμια είναι γεμάτα καφέ κι ανθρώπους απρόθυμους να μετακινηθούν, οι ράμπες κλεισμένες από αυτοκίνητα, κάθε εμπόδιο και μια άρνηση αξιοπρέπειας κι ανθρωπιάς. Κι έτσι, το αγόρι θα εκδικηθεί. Ο Θοδωρής Παπαδουλάκης, πάντα με σκηνοθετική ικανότητα και την περιποιημένη αισθητική ενός διαφημιστικού σποτ, μάλλον δεν αντιλήφθηκε την αποδοκιμασία του «Εμπαινες» στο διαφημιστικό των Goody’s (που μάλιστα περιείχε μια παρόμοια σκηνή). Εδω σε μια 5λεπτη ταινία προλαβαίνει καινα συνδέσει επιπόλαια τη βία με την ανθρωπιά και την «κουκούλα του αναρχικού» με την έλλειψη κοινωνικής πρόνοιας και, τελικά, να επιβραβεύσει την αυτοδικία.
2. Η θετική:
Αν κρίνω απ’ τα χειροκροτήματα στην αίθουσα αλλά και όσα διαβάζω σήμερα στο ίντερνετ, ο περισσότερος κόσμος ενθουσιάστηκε.
Προσωπικά βρήκα το φιλμ δυνατό, σαν διαφημιστικό για τα δικαιώματα των ΑμεΑ.
Παρότι δεν υποστηρίζω την αυτοδικία και δεν θα επικροτούσα στην πραγματική ζωή αυτό που έκανε ο νεαρός, θεωρώ (ή θέλω να ελπίζω τουλάχιστον) πως χρησιμοποιείται ως αφηγηματικό τρικ με σκοπό να ευαισθητοποιήσει, και όχι να αναζητήσει μιμητές.
Εξάλλου στην πραγματική ζωή δεν βλέπουμε ποτέ κάποιο άτομο με αναπηρία (ή συγγενή του) να βιαιοπραγεί εναντίον των καταπατητών του δημόσιου χώρου, ούτε να δυσκολεύει τη ζωή τους όπως δυσκολεύουν τη ζωή του αυτοί.
Αντιθέτως, αρκετές φορές καταπατητές έχουν βιαιοπραγήσει εναντίον ΑμεΑ ή ανθρώπων που τους υποστήριξαν.
Κατά σύμπτωση μόλις είδα αυτή τη σημερινή είδηση: Ξυλοκόπησε υπάλληλο σούπερ-μάρκετ που του ζήτησε να μην παρκάρει σε θέση ΑμεΑ
Βρίσκω επίσης πως υπάρχει διαφορά μεταξύ της απεικόνισης αυτοδικίας για να πουλήσουν κάποιοι χάμπουργκερ όπως είχαν κάνει τα Goody’s απ’ αυτήν που έγινε σεναριακά για να ευαισθητοποιηθούμε σχετικά με ένα πολύ σημαντικό θέμα.
Καταλαβαίνω βέβαια τις αντιδράσεις, και συνεχίζω να πιστεύω ότι η αυτοδικία είναι κακή ιδέα, ακόμα και για πολύ χειρότερους απ’ αυτούς που κλείνουν το πεζοδρόμιο.
Διαβάστε ακόμη: Η ιστορία πίσω από το νέο συγκλονιστικό βίντεο του Θοδωρή Παπαδουλάκη
Πηγή: lifo.gr