Χιλιογραμμένη και χιλιοειπωμένη η ομορφιά του Κοιλιάρη. Του ποταμού που έθρεψε για αιώνες, χιλιάδες Απτεραίους, αργότερα δεκάδες μοναχούς και έκανε πλουσιότερο το μοναστήρι της Πάτμου.
Της φύσης που συνεχίζει μέχρι τις μέρες μας να μας χαρίζει απλόχερα ζωή και που συχνά – πυκνά, με μεγάλη ευκολία, της επιρρίπτουμε ευθύνες για την εκδικητικότητά της. Δίχως ποτέ να αναγνωρίσουμε τη δική μας ευθύνη και αμέλεια, την αδιαφορία αλλά και την απαξίωση σε οτιδήποτε δεν βρίσκεται στα μπροσπόδια μας για να μας αποδίδει καθημερινά πουγκιά γεμάτα με χρυσά φλουριά.
Εγκαταλελειμμένος και αναξιοποίητος για χρόνια ο φυσικός πλούτος τούτης της γωνιάς του Αποκόρωνα, λαβώθηκε βαριά τον Φεβρουάριο που μας πέρασε από την, ομολογουμένως σπάνια σε σφοδρότητα, κακοκαιρία. Και από τότε καρτερικά μετρά τις πληγές του περιμένοντας τη βοήθεια από τον κρατικό κορβανά, όχι για να τις κλείσει αλλά για να τις μπαλώσει πρόχειρα όπως γνωρίζει καλά να κάνει χρόνια τώρα η πολιτεία.
Το κεντρικό παρόχθιο μονοπάτι της διαδρομής Καλύβες – Στύλος καταστράφηκε ολοσχερώς κοντά στο αντλιοστάσιο του (πρώην) ΟΑΔΥΚ (Στύλος) με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πια περιπατητική διαδρομή. Η κοίτη του ποταμού άλλαξε εντελώς παρασέρνοντας και καταστρέφοντας τα πρανή, αλλοιώνοντας σε μεγάλο βαθμό τις ιδιοκτησίες. Σε πολλά σημεία ξεπατώθηκαν πλατάνια και άλλα δέντρα και κάποια από αυτά βρίσκονται πεσμένα στο νερό εμποδίζοντας την ροή, εγκυμονώντας ταυτόχρονα νέους κινδύνους.
Και χθες Πρωτομαγιά, τούτη η πανέμορφη γωνιά του χάρτη, γέμισε με εκατοντάδες επισκέπτες σε μια ακτίνα 4 χιλιομέτρων. Και παρά τις καταστροφές και την έλλειψη υποδομών [μόνο 2 παγκάκια και 2 (βρύσες], η ανθρώπινη παρουσία όλες τις μέρες του χρόνου στέλνει το δικό της μήνυμα για τη σωτηρία του.
Είναι πραγματικά κρίμα αυτός ο θησαυρός στην καρδιά του Αποκόρωνα να μαραζώνει, αναξιοποίητος.
Επιτακτική ανάκη λοιπόν να τεθεί σε πρώτη προτεραιότητα, από την όποια νέα Δημοτική Αρχή, η αποκατάσταση και η αξιοποίηση του ποταμού Κοιλιάρη.