Η αποφασιστικότητα του Μανώλη Σκουλάκη και η αμεσότητα στην υλοποίηση αποφάσεων ήταν ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του και στην τελευταία περίοδο της δημόσιας προσφοράς του ως Δήμαρχος της πόλης.
Θα αναφερθώ χαρακτηριστικά στην περίπτωση της κατεδάφισης του απαξιωμένου και ασυμβίβαστου με το μνημείο Λιμενικού Περίπτερου, που είχε βαλτώσει για δεκαετίες και τη δημιουργία της μοναδικής ελεύθερης από άλλες χρήσεις πλατείας στο Λιμάνι.
Κάτι που επί χρόνια “σερνόταν” και ήταν θέμα ταμπού και ασκήμιας λύθηκε σε λίγες μέρες (και μια νύχτα). Το ίδιο και για το άθλιο κατασκεύασμα από σκουριασμένες σκαλωσιές, που ανεχόμαστε για είκοσι χρόνια στην Ανατολική Τάφρο, που έδωσε τη θέση στο λιτό και δεμένο με το χώρο θέατρο.
Άμεση ήταν επίσης η αντίδρασή του για τη δημιουργία των προσωρινών χώρων στάθμευσης σε ιδιωτικά οικόπεδα δυτικά της παλιάς πόλης, που ανακούφισαν κάπως την πιεσμένη περιοχή. Και άλλα σημαντικά, πολλά από τα οποία δεν είναι γνωστά.
Δε μίλησα για τόσα και τόσα άλλα, που η κοινωνία γνωρίζει καλύτερα από εμένα. Και θα καταλήξω στην πρόταση να ονομαστεί η πλατεία πίσω από το τζαμί σε «Πλατεία Μανώλη Σκουλάκη», όπως του άρεσε και του ίδιου να λέει χαριτολογώντας, πάντα με εκείνο το πλατύ, ανθρώπινο χαμόγελό του.
Για την προσφορά του στην πόλη, αλλά και ευρύτερα κυρίως στο χώρο της Υγείας-και όχι μόνο-στην Κρήτη, αλλά και στη χώρα γενικότερα. Καλό ταξίδι Μανώλη. Θα λείψεις κι άλλο από την πόλη αυτή, από τη χώρα αυτή.
1 Σχόλιο
Συμφωνώ με την πρόταση του Μιχάλη Ανδριανάκη!!