Για ανακρίβειες και αντιφάσεις κάνει λόγο ο τέως πρόεδρος του Δημοτικού Γηροκομείου Χανίων Γιώργος Κουκλάκης, απαντώντας στις χθεσινές καταγγελίες του δημοτικού συμβούλου Χανίων και μέλους του Διοικητικού Συμβουλίου του Ιδρύματος Χαράλαμπου Κουρούση.
«Θεωρώ ότι δεν βοηθάμε σπιλώνοντας ανθρώπους, ούτε το Δημοτικό Γηροκομείο που είναι ένας πολύ ευαίσθητος οργανισμός ούτε την κοινωνία μας», επισημαίνει σε σημερινή ανακοίνωσή του ο κ. Κουκλάκης και κάνει γνωστό ότι «θα ζητήσω μάλιστα να παραστώ στην επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, για να εξηγήσω οτιδήποτε αφήνει σκιές».
Αναλυτικότερα, στην ανακοίνωσή του ο κ. Κουκλάκης αναφέρει τα εξής:
«Λυπάμαι για την προσωπική επίθεση που δέχτηκα από τον κ. Κουρούση, σχετικά με τη θητεία μου στο Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων, το οποίο είμαι υπερήφανος που υπηρέτησα από τη θέση του προέδρου για 5 χρόνια, προσπαθώντας να ανταποκριθώ στις ανθρώπινες ανάγκες και τον ανθρώπινο πόνο.
Ανέφερε ότι σε ένα συγκεκριμένο διάστημα, μετά τις δημοτικές εκλογές, εσήχθη ορισμένος αριθμός φιλοξενουμένων, κάτι που δεν είναι ακριβές.
Ουσιαστικά εμφανίζεται μια γραφειοκρατική λογική χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν, ότι υπάρχουν συχνά επείγουσες ανάγκες, οικογενειακές δυσκολίες και ανθρώπινα δράματα που δεν μπορούν να περιμένουν.
Να αναφέρω επίσης ότι οι ανασφάλιστοι γέροντες και γερόντισσες είχαν απόλυτη προτεραιότητα για ευνόητους λόγους και οι εισαγωγές γινόταν πάντα με τη συνεργασία των αρμοδίων.
Όσον αφορά την αντιφατική θέση του κ. Κουρούση, σχετικά με την επιχορήγηση του ΕΟΠΥΥ προς το Γηροκομείο, θέλω να του υπενθυμίσω ότι πρόκειται για μια ενίσχυση του κράτους για τις υπηρεσίες που προσφέρει το Γηροκομείο και δεν είναι σωστό να τη στερηθούμε και να ζητήσουμε να καταβληθεί από τους δημότες.
Θα ζητήσω μάλιστα να παραστώ στην επόμενη συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου, για να εξηγήσω οτιδήποτε αφήνει σκιές.
Θεωρώ ότι δεν βοηθάμε σπιλώνοντας ανθρώπους, ούτε το Δημοτικό Γηροκομείο που είναι ένας πολύ ευαίσθητος οργανισμός ούτε την κοινωνία μας.
Το έργο μου και η προσπάθεια που κάναμε όλοι μας, έχουνε κριθεί πιστεύω από τη χανιώτικη κοινωνία την οποία υπηρέτησα σε δύσκολες εποχές καλύπτοντας ελλείψεις του κράτους.
Η ηθική ανταμοιβή μου ήταν η αγάπη των φιλοξενουμένων και των οικείων τους και ευχαριστώ το λιγοστό εναπομείναν προσωπικό με το οποίο συνεργάστηκα σε δύσκολες συνθήκες, για να ανταποκριθούμε στις μεγάλες ανάγκες».