Έστω με περιορισμούς, άνοιξαν τα καφέ, οι ταβέρνες και τα διάφορα μαγαζιά. Συναντάμε πάλι τους φίλους μας για να διασκεδάσουμε μαζί, οι άνθρωποι της εστίασης και του εμπόριου κάνουν πάλι τη δουλειά τους.
Γενικά η ζωή, σιγά σιγά, γίνεται αυτή που ήταν πριν την επιδημία του κορωνοϊού. Σε ένα δύο χρόνια θα αρχίσουμε να θυμόμαστε αυτήν την επιδημία σαν μια περιπέτεια που ζήσαμε μαζί, θα λέμε ιστορίες, θα γελάμε που νομίζαμε πως θα αλλάζαμε εμείς ως άνθρωποι και πως θα ζούσαμε διαφορετικά τις ζωές μας.
Γιατί, όμως, πιστεύαμε πως πρέπει να αλλάξουμε;
Μάλλον επειδή ιδεολόγοι και ηθικολόγοι μας λένε πως ζούμε λάθος τις ζωές μας, πως δεν είμαστε αυτοί που πρέπει να είμαστε.
Σε έναν ελεύθερο κόσμο, στη Δημοκρατία, όμως, οι άνθρωποι είναι αυτοί που θέλουν να είναι, άρα ζουν τη σωστή ζωή.
Πως μετά την κορωνοϊό εποχή θα είμαστε πάλι οι παλιοί, δεν είναι απογοητευτικό, είναι εντελώς φυσιολογικό. Αν είχαμε αλλάξει, μετά από μόνο λίγα χρόνια ζωής σε διαφορετικές συνθήκες, αυτό θα σήμαινε πως τα εμβόλια πράγματι αλλάζουν το DNA μας.
* Ο κ. Γιώργος Κιαγιάς είναι καθηγητής Γερμανικής Γλώσσας