Σοκαρισμένη παραμένει Ελληνική κοινωνία και όχι μόνο από το έγκλημα στα Γλυκά Νερά!
Μήπως όμως υπάρχει μεγάλη δόση υποκρισίας και μια σειρά πρόσφατων τραγικών περιστατικών το επιβεβαιώνουν, όπως η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη, ο πρόσφατος βιασμός της καθαρίστριας στα Πετράλωνα, το περιστατικό στην Ομόνοια και τόσα άλλα που έχουν έναν κοινό παρονομαστή;
Μήπως λοιπόν πρέπει να αναθεωρήσουμε πολλά από τα στερεότυπα της κοινωνίας μας με τα οποία πολλές οικογένειες μεγαλώνουν τα αρσενικά μέλη τους;
Τον εγωισμό, την έλλειψη σεβασμού προς τους άλλους, το πρότυπο του «ισχυρού άντρα», την αντίληψη για τη γυναίκα ως αντικείμενο που αν δεν τον υπηρετεί…
Αντί για την ενασχόλησή μας με τις λεπτομέρειες των εγκλημάτων αυτών, μήπως θα πρέπει να προσπαθήσουμε να ξεριζώσουμε αυτές τις εγκληματικές αντιλήψεις για εκατοντάδες εκατομμύρια γυναικών που βιώνουνε καθημερινά καταπίεση, εξευτελισμούς και οδηγούν συχνά σε ειδεχθή εγκλήματα;
Ας αναλογιστούμε μόνο για λίγο τη θέση αυτού του 11μηνου βρέφους αύριο στην κοινωνία, αλλά και τους λόγους που οδήγησαν στο έγκλημα τη Βαλερί Μπακό.
* Ο κ. Τάσος Βάμβουκας είναι τέως δήμαρχος Χανίων, επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δήμος Ενεργών Πολιτών»
3 Σχόλια
Μήπως στην αναθεώρηση των στερεοτύπων να βάλουμε και το στερεότυπο “κακός της ιστορίας=αρσενικό;” Δεν αμφισβητώ οτι τα στατιστικά δεδομένα κλίνουν προς τη μεριά του κακού αρσενικού αλλά και αυτά του κακού θηλυκού είναι πολύ μακριά από το αμελητέα ποσότητα.
Μήπως ο διαχωρισμός καλών κακών βάσει φύλλου είναι τελικά σεξιστικός και δημιουργεί δευτερογενές πρόβλημα;;;
Έχεις απόλυτο δίκιο, πόσοι άντρες βιάζουν, σκοτώνουν, κακοποιούν τις γυναίκες τους; Εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν στη ζωή μου και έχω γνωρίσει προσωπικά χιλιάδες άντρες. Στην ουσία τα μαθαίνουμε όλα αυτά από την τηλεόραση και αφορούν ένα μικρό ποσοστό βίαιων ανθρώπων. Απεναντίας, έχω γνωρίσει χιλιάδες γυναίκες που ασκούν αφόρητη ψυχολογική βία πάνω στον άντρα γιατί συνέχεια τον κρίνουν και απαιτούν από αυτόν τα πάντα, τον κάνουν υπεύθυνο για την ευτυχία τους.
Στο χωριό μου στα Σφακιά μετρούν τα αγόρια περισσότερο από τα κορίτσια και οι πατεράδες είναι υπερήφανοι για τους γιους τους και όχι τόσο για τις κόρες τους. Όλα αυτά όμως είναι πλέον κάπως φολκλόρ και στην ουσία το ίδιο θυσιάζονται οι γονείς για όλα τους τα παιδιά και φυσικά ούτε πιο πολλοί φόνοι ούτε πιο πολλοί βιασμοί υπάρχουν από αλλού, στα χωριά που μετρά ο άντρας πιο πολύ. Ο βιασμός, ο φόνος, η βαριά κακοποίηση σε κοινωνίες που δεν υπάρχουν έκτακτες συνθήκες όπως θρησκευτική καταπίεση, πόλεμος, μεγάλη φτώχεια είναι υπόθεση μεμονωμένων ηθικά και συναισθηματικά , ψυχολογικά δηλαδή,”άρρωστων” ατόμων και δεν είναι αποτέλεσμα μιας κοινωνίας που εκπαιδεύει λανθασμένα.