Όταν ο άνθρωπος πράξει το σωστό με θάρρος και αυτοπεποίθηση, δεν έχει να φοβηθεί πως θα ρεζιλευτεί ή πως θα χάσει πόντους στην εκτίμηση των άλλων, οι άνθρωποι εκτιμούν τις δυνατές σωστές αποφάσεις -μόνο όταν δείξει αβεβαιότητα, ή όταν πράξει μόνο το μισό του σωστού, γεννά υποψίες στους άλλους πως το σωστό ίσως και να μην είναι σωστό.
Αυτό ισχύει και για την κυβέρνηση σχετικά με την έμεση υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού κατά του κορωνοϊού.
Τώρα που η κυβέρνηση στριμώχνει με αυστηρούς περιορισμούς τους ανεμβολίαστους να πάνε να εμβολιαστούν, παρακολουθούμε πως πολλοί από τους ως τώρα ανεμβολίαστους δεν δείχνουν ιδιαίτερα ενοχλημένοι, σαν να περίμεναν μια διέξοδο για να πάνε να εμβολιαστούν, θα πουν πως η κυβέρνηση δεν τους άφησε περιθώρια αν και οι ίδιοι ακόμα θεωρούν τα εμβόλια άχρηστα και επικίνδυνα.
Οι περισσότεροι από αυτούς, μέσα τους, έχουν αποδεχτεί πως ο κορωνοϊός είναι επικίνδυνος και πως αντιμετωπίζεται μόνο με το εμβόλιο, απλά ψάχνουν κάτι να τους σπρώξει για να ξεπεράσουν ντροπή, αμφιβολίες και φόβο.
Στην επιβολή περιορισμών για ανεμβολίαστους, δεν πρέπει να υπάρχει εξαίρεση για καμία κοινωνική ομάδα, η κάθε εξαίρεση δίνει περιθώρια για μια γενική αμφισβήτηση του όλου εγχειρήματος και δείχνει αδυναμία. Πως αστυνομικοί που ελέγχουν την τήρηση των περιορισμών δεν χρειάζεται να είναι εμβολιασμένοι, πως σερβιτόροι και μαγάζάτορες μπορούν να είναι μέσα στον ίδιο χώρο ανεμβολίαστοι με τους πελάτες τους, που υποχρεωτικά πρέπει να είναι εμβολιασμένοι, είναι αδικαιολόγητο και γελοίο.
Οι άνθρωποι εκτιμούν τις δυνατές αποφάσεις, όταν αυτές είναι αποφάσεις της κυβέρνησης για το καλό όλης της κοινωνίας, τις εκτιμούν ακόμα πιο πολύ.
Επιτέλους πρέπει να γίνει με “φουλ τις μηχανές” αυτό που πρέπει να γίνει, αλλιώς θα μείνουμε στάσιμοι στο κοινωνικό και οικονομικό χάος, άνθρωποι θα πεθαίνουν δίχως τέλος, με τις “μηχανές στο ρελαντί” ποτέ δεν φτάνεις στον προορισμό σου. Μια κυβέρνηση που θα λύσει το τεράστιο πρόβλημα αυτής της πανδημίας, έχει μόνο να κερδίσει. Μια διστακτική, φοβική κυβέρνηση που θα κάνει κύκλους μέσα στην φουρτουνιασμένη θάλασσα, μόνο να χάσει.
Καλύτερα ένα τέλος με τρόμο (στην φαντασία τους) για τους ως τώρα ανεμβολίαστους, παρά τρόμος (θανατηφόρος) δίχως τέλος για όλους.
Φωτογραφία: Ashkan Forouzani, unsplash.com
* Ο κ. Γιώργος Κιαγιάς είναι καθηγητής Γερμανικής Γλώσσας