«Αν όλοι είναι να το κολλήσουμε κάποτε, γιατί προσέχεις περισσότερο ακόμη και τώρα που είσαι τριπλοεμβολιασμένος;» Στο ερώτημα αυτό απαντά ο διδάκτωρ Μοριακής Βιολογίας, Δρ. Γιάννης Πρασσάς.
«Καλή ερώτηση. Κατ’ αρχάς σίγουρα δεν προσέχω με την ίδια ένταση. Θυμάμαι κάπου τον Μάιο του 2020 που χρειάστηκε να μπω σε σούπερ μάρκετ και ήταν σαν να έπρεπε να μπω στο Τσερνόμπιλ», σημειώνει ο κ. Πρασσάς.
Και προσθέτει: «Πλέον, μετά τον πλήρη εμβολιασμό μου, το προσωπικό μου ρίσκο από τον ιό αυτόν είναι πολύ μικρότερο και επίσης ξέρουμε πολύ καλύτερα ποια πράγματα έχουν μεγαλύτερη επιδημιολογική απόδοση και έχουμε και καλύτερα εργαλεία. Αλλά ναι. Ακόμη προσέχω (στον βαθμό που κρίνω ότι μπορώ και μου επιτρέπουν η δουλειά μου και οι υποχρεώσεις μου)».
Ο κ. Πρασσάς τονίζει, επίσης, ότι «προσέχω ακόμη γιατί:
1. Γιατί η χειρότερη στιγμή να κολλήσεις (και να μεταδόσεις τον ιό) είναι εν μέσω κάποιου εποχιακού κύματος (τότε που μεγιστοποιείται η πίεση στα ΕΣΥ). Είπαμε είναι συλλογικό game η πανδημία και οι χειμώνες είναι πάντα οι πιο δύσκολοι επιδημιολογικά μήνες. Και εννοείται ότι ακόμη και αν προσέχεις, είναι τόσο μεταδοτικός ο ιός, που ειναι πιθανότατο να μην τον αποφύγεις (μιλάμε για ιό που μπορεί να μολύνει το 30-40% του πληθυσμού σε ένα κύμα). Αλλά ας κάνουμε αυτό που μπορούμε (όλα μετράνε).
2. Γιατί είναι ένας καινούριος ιός και μας λείπει σημαντική γνώση σχετικά με πιθανές μακροχρόνιες επιπλοκές (γνώση που αναμένεται να αυξηθεί σημαντικά τους επόμενους μήνες).
3. Γιατί δεν ξέρουμε ακόμη την επίπτωση συχνών επαναληπτικών μολύνσεων με τον ιό αυτόν.
4. Γιατί θα έρθουν σύντομα θεραπευτικά που είναι game changer για συμπολίτες μας με ευπάθεια ή ανοσοκαταστολή. Όλοι μας έχουμε στον κύκλο μας κάποιον που περιμένει τα νέα φάρμακα πώς και πώς.
5. Γιατί ίσως έρθουν νέα εμβόλια (π.χ. παν-κορωνοϊού ή εισπνεόμενα) που να μειώσουν σημαντικά την πιθανότητα έκθεσής μου στον ιό».
Στο ερώτημα: «Και μέχρι πότε θα συνεχίσεις να προσέχεις;», ο κ. Πρασσάς απαντά: «Μέχρι να κρίνω ότι το κόστος των οποίων μέτρων (το οποίο δεν το συζητάμε εδώ αλλά είναι για όλους δεδομένο – λιγότερο ή περισσότερο) δεν ξεπερνάει το προσωπικό και συλλογικό κέρδος. Και αυτό είναι αρκετά υποκειμενικό γιατι άλλες ανάγκες, υποχρεώσεις και αντοχές έχει ο καθένας μας. Όποτε ας αφήσουμε στην άκρη τα επικριτικά μας καπέλα και ας κάνουμε υπομονή όσο αντέχει ο καθενας. Να περάσει σίγουρα και αυτή η ζόρικη φάση και μετά θα έρθουν ανάσες για όλους. Ανάσες που θα χρειαστούμε γιατί η συμβίωσή μας με τον ιό θα είναι μόνιμη και κατά περιόδους ταραχώδης. Στη μακριά αυτή πορεία η συνοχή μας θα είναι κλειδί καθώς θα μαθαίνουμε να αμυνόμαστε εξυπνότερα».