Το τελευταίο διάστημα έχει μπει στην ατζέντα συζήτησης ένα μείζον θέμα για τους νέους και τις νέες, αυτό του ζητήματος της στέγασης. Με την αφορμή αυτή, θα ήθελα να παραθέσω τη μικρή εμπειρία μου ως Αντιδήμαρχος τα τελευταία 8 χρόνια σε έναν ορεινό Δήμο της Κρήτης, τον Δήμο Καντάνου – Σελίνου.
Επιπλέον, θα ήθελα να κάνω μία πρόταση που θα γίνει αφορμή για σκέψη και θεωρώ ότι με αυτό τον τρόπο θα λυνόταν το πρόβλημα στέγασης πολλών νέων ανθρώπων, ενώ παράλληλα θα σταματούσε η ερημοποίηση της υπαίθρου.
Στον Δήμο μου, λοιπόν, υπάρχει το παραλιακό μέτωπο Παλαιόχωρα – Σούγια – Κουντούρα όπου τα τελευταία χρόνια υπάρχει μεγάλη τουριστική ανάπτυξη με αποτέλεσμα τα περισσότερα σπίτια να έχουν μετατραπεί σε τουριστικά καταλύματα. Το γεγονός αυτό σίγουρα έχει θετικό οικονομικό αποτύπωμα για την περιοχή αλλά δημιουργεί ένα άλλο μείζον θέμα, την έλλειψη στέγασης νέων ανθρώπων – νέων οικογενειών.
Έτσι λοιπόν πολλοί νέοι βρίσκονται σε αναζήτηση στέγης προς την ενδοχώρα. Δυστυχώς, ούτε εκεί υπάρχουν σπίτια για τη στέγαση «νέων ανθρώπων – νέων οικογενειών» ή μάλλον υπάρχουν, αλλά είναι σε πλήρη εγκατάλειψη. Ο βασικός λόγος εγκατάλειψης είναι ότι απεβίωσαν οι γηραιότεροι και οι κληρονόμοι (παιδιά – εγγόνια) δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα ανακαίνισης-ενεργειακής αναβάθμισης των σπιτιών.
Θα μπορούσε λοιπόν η πολιτεία να θεσμοθετήσει ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα π.χ. «Στέγαση νέων – ανασυγκρότηση της υπαίθρου» που θα αφορούσε νέους/νέες 20-40 ετών, θα έδινε με κάποια κριτήρια για τις κύριες κατοικίες στους ορεινούς/νησιωτικούς Δήμους τη δυνατότητα κρατικής χρηματοδότησης ή ΕΣΠΑ και τη δυνατότητα χορήγησης άτοκων δανείων για την αγορά πρώτης κατοικίας ή χορήγηση άτοκων δανείων για την επισκευή πρώτης κατοικίας κ.ά. Κάπως έτσι η πολιτεία θα έβαζε ένα λιθαράκι σε δύο πολύ σημαντικά προβλήματα της εποχής μας.
ΥΓ1.: Προσπάθησα να μεταφέρω τις σκέψεις μου όσο πιο απλά μπορούσα.
ΥΓ2.: Εύχομαι αυτό το μικρό άρθρο να γίνει τροφή σκέψης για τεχνοκράτες αλλά και πολιτικούς.
* Ο κ. Γιώργος Βακάκης είναι αντιδήμαρχος Καντάνου – Σελίνου