“Μπαίνουμε σε νέο κύμα λοιπόν. Απίστευτος πραγματικά ο ιός. Με γρήγορες μεταλλάξεις καταφέρνει να γλιστράει από την υπάρχουσα ανοσία (όσον αφορά την πιθανότητα επαναμόλυνσης) και να μας δίνει ένα νέο κύμα κάθε 3-4 μήνες (!)”, επισημαίνει ο διδάκτωρ Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο, Γιάννης Πρασσάς.
Και προσθέτει:
“Δυστυχως ουτε καν η μολυνση με ομικρον δειχνει ικανη να προστατευει απο επαναμολυνση με αυτα τα εξελικτικα παρακλαδια της ομικρον (04/05). Αυτο πρακτικα σημαινει οτι γινομαστε ξανα ολοι υποψηφιοι συμμετέχοντες σε αλυσιδες μεταδοσης του ιου (εμβολιασμενοι και προσφατως νοσησαντες, ολοι!). Γι αυτο και ενω ειμαστε εν μεσω θερινης σεζον βλεπουμε (Πορτογαλια, Γερμανια, ΗΠΑ και προσεχως σε εμας) να σηκωνονται σημαντικα επιδημιολογικα κυματα.
Προφανως και δεν ειμαστε καθολου εκει που ημασταν στην αρχη. Πλεον ο ιος βλεπει μπροστα του οργανισμους με μια κρισιμοτατη πρωτη στρωση ανοσιας (να ειναι καλα οι μαζικοι εμβολιασμοι). Και ειναι αυτη η πρωτη στρωση ανοσιας που κραταει αναλογικα τον αριθμο θανατων/ΜΕΘ ανα κυμα χαμηλοτερα. Αλλσωστε για την ωρα δεν εχει βρεθει καποια μεταλλαξη που να σπαει τελειως την προστασια των εμβολιων απο βαρια νοσηση. Μεχρι ποτε θα συμβαινει αυτο; Δεν ξερουμε. Θα εξαρτηθει σε μεγαλο βαθμο απο την μελλοντικη πορεια του ιου. Αλλα ακομη και η εν λογω σημαντικη προστασια (απο βαρια νοσηση) γνωριζουμε οτι φθινει με τον χρονο. Και ετσι ενα αυξανομενο ποσοστο του πληθυσμου (5-10-15-20%) θα γινεται ευαλωτο. Και οσο δεν εχουμε δεικτες ωστε να ξερουμε ποιοι ειναι αυτοι, τοτε θα πρεπει να συνεχισουμε να πηγαινουμε εκ του ασφαλους και να παραμενουμε μονιμα εμβολιαστικα ενημεροι.
Αλλα παμε ξανα στο τωρινο κυμα που μας ερχεται. Τα κρουσματα, οι νοσηλειες και οι θανατοι θα αυξηθουν. Ποσο πολυ; Δεν το ξερουμε. Θα εξαρτηθει σε μεγαλο βαθμο απο το ποσοι πολλοι θα συμμετέχουμε σε αλυσιδες μεταδοσης. Το οτι εχουν κλεισει τα σχολεια και ο καλος καιρος ειναι τα θετικα. Το οτι υπαρχει υπερμετρη χαλαρωση και ο ιος ειναι υπερμεταδοτικος και οτι δεν τον πολυ-πιανουν τα υπαρχοντα αντισωματα ειναι τα αρνητικα. Θα φανει στο πεδιο ο απολογισμος.
Αλλα, σε αντιθεση με το κεντρικο αφηγημα, θεωρω αποπροσανατολιστικο λαθος το να ζυγίζουμε το επικειμενο κοστος καθε κυματος αποκλειστικα σε ορους αμεσων θανατων και πιεσης στις ΜΕΘ (το οποιο αν δεν κανουμε κατι μπορει και σε αυτους τους ορους να γινει εποχιακα πολυ μεγαλο). Μετα απο δυο χρονια συμβιωσης με τον SARS-COV2, ξερουμε πλεον οτι κάθε κυμα του ιού που σαρωνει τις κοινοτητες μας θα το πληρώνουμε *ολοι μας* σε ορους:
– θανάτων (ευχόμαστε αναλογικα ολοενα και λιγότερους)
– χρόνιων κουσουριών/long covid (δεν γνωρίζουμε ακονη τις επιπτώσεις πολλαπλών επιμολυνσεων αλλά εχουμε πολύ ανησυχητικά σχετικά δεδομένα), αλλα και
– οικονομικής ζημιάς (χαμένες ώρες εργασίας, δυσλειτουργία pipelines κτλ)
Οσο μεγαλύτερο το ύψος του κυματος , τόσο μεγαλύτερη η συνολικη ζημιά που θα αφήνει πίσω του και την ζημιά αυτή θα την πληρώνουμε (άμεσα ή εμμεσα) *ολοι μας*.
Δυστυχως τα κρατη στη Δυση το εχουν ριξει στα ευχολογια και δεν αναλαμβανουν επαρκως το μεριδιο ευθυνης που τους αναλογει στη συλλογικη αυτη προσπαθεια. Η κρισιμη αναβάθμιση των υποδομών εχει μαλλον καει σε υπολογισμους πολιτικου κοστους/οφελους και η συνολικη επικοινωνια ειναι οτι ‘τελειωσαμε με τον ιο’. Και ετσι το μπαλακι περναει στη μερια των επιδημιολογικα υπευθυνων πολιτων:
– Αυτων που επιλεγουν να συνεχιζουν να βλεπουν την πανδημια ως ενα συλλογικο κινδυνο και που οικειοθελως προσαρμόζουν τις συμπεριφορές τους οταν σκαει νεο κυμα (έχοντας κατά νου ότι κάθε έξτρα μόλυνση είναι συλλογική ήττα με κόστος για όλους).
– Αυτων που ξερουν οτι δεν χρειάζεται να τους επιβάλλει καποια υποχρεωτικότητα το κράτος για να φοράνε μασκες στους εσωτερικους χωρους και που μειωνουν οσο μπορουνε τις μεγαλες εσωτερικές συναθροίσεις τώρα που μαθαίνουνε οτι μας σκάει νέο κυμα.
– Αυτων που θα προσπαθησουν ξανα να κανουν ενα τεστ πριν συνευρεθούν με αλλους σε κλειστο χωρο.
– Αυτων που αν εχουν συμπτωματα θα ξανακανουν ενα σελφ τεστ και που οταν βγουν θετικοι θα αποφευγουν επαφες μεχρι να αρνητικοποιηθει το σελφ τεστ τους.
– Αυτων που με το που ανοιγει η επιλογη πηγαινουν αμεσως να ενημερώσουν τον εμβολιασμό τους (για τους ιδιους και για το συνολο)
– Αυτων που θα επιλεξουν να ξανα-ακυρωσουν μια συναντηση σε καποιο σπιτι επειδη καποιος στο σπιτι τους εχει συμπτωματα.
– Αυτων που, ως σταθερα οι πλεον συνεπεις, να εχουν κουραστει περισσοτερο απο πολλους αλλα που συνεχιζουν να θεωρουν την προασπιση της δημοσιας υγειας πραξη ευθυνης.
– Αυτων που εχουν διαρκως στο μυαλο τους αυτους που παραμενουν ιδιαιτερα ευαλωτοι στον νεο ιο.
Μεχρι ποτε; Μέχρι να ζυγιστεί καλύτερα το διακύβευμα της χρονιάς συμβίωσης με τον νεο αυτο ιο. Μέχρι να εχει η επιστημη ακομη καλυτερα και αφθονοτερα εργαλεια και μεχρι να βρουμε ενα σταθερο σημειο ελεγχομενης ισορροπιας στη μακρια συμβιωση μας μαζι του (και με τους αλλους ιους).
ΥΓ1. Γενικα καλη καρδια. Καμμια ορεξη για προσωπικες διαφωνιες με ενταση. Ολοι ειναι κουρασμενοι και ολοι εχουν τα δικια τους.
ΥΓ2. Το οτι συνεχιζουμε να μιλαμε για την πανδημια δεν σημαινει οτι αγνοουμε τις αλλες τεραστιες επερχομενες κρισεις (οικονομια/ενεργεια/γεωπολιτικη). Απλα τυχαινει ο τοιχος να ανηκει σε επιστημονα υγειας.
ΥΓ3. Να χαιρομαστε ολοι τους πατεραδες μας! Και να μας χαιρονται!”