Θλίψη στην κοινωνία των Χανίων προκαλεί η είδηση του θανάτου του Γήση Παπαγεωργίου σε ηλικία 84 ετών.
Ο πολυτάλαντος σκιτσογράφος και ερευνητής είχε μία ιδιαίτερη σχέση με τα Χανιά, όπου έζησε για μεγάλο χρονικό διάστημα της ζωής του, καθώς ήταν παντρεμένος με τη Χανιώτισσα Κατερίνα Βαρδάκη.
Ήταν ένας άνθρωπος ξεχωριστός, που διακρινόταν για την έμπνευση, τις ικανότητες και το πηγαίο χιούμορ του, ένας πνευματικός δημιουργός που αφήνει πίσω του σημαντικό έργο.
Το HANIA.news εκφράζει τα ειλικρινή του συλλυπητήρια στην οικογένεια και τους οικείους του.
ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΓΗΣΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Ο Γήσης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και ήταν απόστρατος πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού.
Το 1981 παραιτήθηκε από το Πολεμικό Ναυτικό κι εργάστηκε σε ναυτιλιακή εταιρία για δύο χρόνια, ενώ παράλληλα και για ένα διάστημα 12 περίπου χρόνων ασχολήθηκε με τη γελοιογραφία σε συνεργασία με την εφημερίδα «Η Πρώτη» και στη συνέχεια με «Το Βήμα», την «Ελευθεροτυπία», «Τα Νέα» και διάφορα αθηναϊκά περιοδικά.
Τη γνωριμία του με τους πέτρινους φάρους έκανε το 1980 – 1981 ως διοικητής της Φαρικής Βάσης. Συγκεντρώνοντας στοιχεία και πληροφορίες για την ιστορία του ελληνικού φαρικού δικτύου και σχεδιάζοντας τους πέτρινους επιτηρούμενους φάρους, προχώρησε στην αρχική έκδοση «Οι ελληνικοί πέτρινοι φάροι» το 1996.
Τον ίδιο χρόνο κυκλοφόρησε το «Ελλάς! Χάρηκα!», ευθυμογραφική αντιμετώπιση της ιστορίας της νεότερης Ελλάδας και ακολούθησαν στο ίδιο πνεύμα τα «Ελλάς! Χάσαμε!» και «Ολυμπιακοί! Δώκαμε…».
Παράλληλα ολοκλήρωσε την έρευνα και τη σχεδίαση των στολών του Πολεμικού Ναυτικού από την εποχή τον Καποδίστρια μέχρι σήμερα και το 1998 κυκλοφόρησε το λεύκωμα «Στολές του Πολεμικού Ναυτικού».
Ακολούθησαν τα λευκώματα «Έλληνες γελοιογράφοι του 20ού αιώνα”»το 1999 και το 2000 «Ο μεγάλος θίασος».
Από την εργασία του γύρω από τους ελληνικούς φάρους προέκυψε η δημιουργία μόνιμης αντίστοιχης έκθεσης στο φάρο της Γαύδου, που αναστηλώθηκε πρόσφατα.
Από το 2000 ασχολούνταν αποκλειστικά με την έρευνα και τη σχεδίαση της ελληνικής παραδοσιακής ενδυμασίας. Στόχος του ήταν η κατά το δυνατόν πληρέστερη και ορθότερη παρουσίαση του αντικειμένου μέσα από 15 συνολικά τόμους (εκ των οποίων είχαν ήδη αρκετοί εξ αυτών) με έως 1.500 σχέδια και με τεκμηρίωση από την Ακαδημία Αθηνών.
