Αυτό το άρθρο μην το πάρει κανείς πολύ στα σοβαρά, ο κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να ονειρεύεται και να ψάχνει την τελειότητα, δεν κατακρίνω δηλαδή κανέναν, απλά… δεν ξέρω… ξέχασα τι ήθελα να πω. Πάντως, όλα αυτά που γράφω παρακάτω βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και δεν εμπεριέχουν υπερβολές.
Διαβάσαμε πως ένα από τα μέτρα που η κυβέρνηση έχει στο τραπέζι για να περιορίσει τον αριθμό των airbnb είναι να υπάρχει ανάλογα με τη ζήτηση για μακροχρόνιες κατοικίες στην κάθε περιοχή, ή και στην κάθε γειτονιά, ένα είδος πλαφόν στον αριθμό των airbnb σε αυτό το μέρος.
Η λέξη ζήτηση ακούγεται αθώα, αλλά κρύβει πολλά μυστικά μέσα της. Οι άνθρωποι όταν λένε πως ζητούν κάτι, στο μυαλό μας δημιουργείται πάντα η πιο γενική έννοια αυτού του κάτι. Ανάλογα τον άνθρωπο ή ανάλογα τη νοοτροπία ενός λαού αυτό το κάτι μπορεί να είναι διαφορετικό από άνθρωπο σε άνθρωπο ή από λαό σε λαό, άρα είναι δύσκολο ως αδύνατο να κρίνουμε πόση έλλειψη πραγματικά υπάρχει.
Συνάντησα έναν φίλο μου, πενήντα χρονών, φαλακρό και κοιλαρά, μου παραπονέθηκε πως δεν βρίσκει γυναίκα να παντρευτεί επιτέλους.
Μαα, του απάντησα, γεμάτος ο κόσμος γυναίκες, πως και δεν βρίσκεις; Γνωρίζω μια καλή κοπέλα που μου είπε πως ψάχνει και αυτή να παντρευτεί επιτέλους, αν θέλεις θα σας συστήσω.
Πόσο χρονών είναι; Ήταν η αναμενόμενη ερώτηση του φίλου μου. Του απάντησα σαράντα.
Σούφρωσε ξαφνικά το πρόσωπό του σαν να τον είχε πιάσει ξαφνικός πονόδοντος.
Σααράντα; Μα εγώ θέλω γυναίκα να δίνει μαγεία στη ζωή μου, δεν τη θέλω ούτε να μου μαγειρεύει ούτε για να έχω έναν άνθρωπο δίπλα μου ή για να με ξεσκ@@ίζει στα γεράματα, μαγεία φίλε μου Γιώργο, μαγεία, η γυναίκα είναι η τελευταία πηγή μαγείας που μας έμεινε σε αυτό τον κρύο κόσμο.
Πόσο χρονών τη θέλεις την κοπέλα Μανώλη;
Το πολύ 28… αν και τότε οι γυναίκες έχουν ήδη χάσει πολύ από την ομορφιά τους.
Μάλλον Μανώλη θα πρέπει να ψάχνεις ακόμα για πολύ.
Μια γνωστή έψαχνε σπίτι, εδώ στα Χανιά. Ένα δυάρι, να έχει ενοίκιο το πολύ 400 ευρώ και να είναι στο κέντρο της πόλης. Δύσκολο της είπα, αλλά θα προσπαθήσω να σου βρω (το έχω κάνει χόμπι να βρίσκω σπίτια σε φίλους, από πείσμα στο σλόγκαν πως δεν υπάρχουν σπίτια στα Χανιά). Δεν άργησε να δω ένα “ενοικιάζεται” στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, κοντά στο κέντρο της πόλης. Πήρα τηλέφωνο και μου είπαν: Μικρό δυάρι, ενοίκιο 380 ευρώ. Πήγε η γνωστή μου και το είδε. Τη ρώτησα μετά: Και; Σου άρεσε; Το πήρες; Μου απάντησε: Όχι, δεν το πήρα, εντάξει, καλό ήταν, δεν λέω, αλλά δεν έχει ηλιακό. Καλά, της λέω, ένα άτομο είσαι, και κάθε μέρα να ζεσταίνεις νερό για να κάνεις ντουζ, δεν θα κάψει ο ηλεκτρικός θερμοσίφωνας ούτε πέντε ευρώ ρεύμα το μήνα, σαν μία μπίρα δηλαδή, που εσύ πίνεις δύο κάθε βράδυ. Ε ναι, μου λέει, αλλά η ντουλάπα στην κρεβατοκάμαρα δεν είναι βαμμένη από μέσα.
Στη Γερμανία, που έζησα 40 χρόνια, όταν ψάχναμε σπίτι, το πρώτο που κοιτάζαμε ήταν το ενοίκιο, αν μπορούσαμε να το πληρώνουμε. Φυσικά είχαν σημασία και το μέγεθος, η θέση, η ποιότητα του σπιτιού. Ψάχναμε στις αγγελίες και παίρναμε τηλέφωνο. Ναι, είναι ακόμα ελεύθερο κύριε…, πώς ήταν το όνομά σας; Herr Kiagias, μπορείτε να έρθετε την Παρασκευή να το δείτε, να κρατάτε μαζί σας και ένα πιστοποιητικό πως είστε δηλωμένος στην πόλη μας και επίσης τους τρεις τελευταίους λογαριασμούς μισθοδοσίας από τον εργοδότη σας, και να έχετε υπόψη σας πως ως τώρα περιμένω άλλους τριάντα υποψήφιους που θέλουν το σπίτι.
Δύσκολο να βρεις σπίτι αν ζεις σε πόλη στη Γερμανία. Αρχικά θέλεις να είναι το σπίτι των ονείρων σου, και μετά συμβιβάζεσαι με την πραγματικότητα. Για να βρεις σπίτι που μπορείς να το πληρώνεις και να είσαι και ο τυχερός που θα διαλέξει ο ιδιοκτήτης, θα πας αρκετά έξω από το κέντρο της πόλης, ας έχει το διαμέρισμα ένα δωμάτιο λιγότερο από τον αριθμό που ήθελες, και η ποιότητα δεν έχει και τόση σημασία αφού ούτως ή άλλως τα σπίτια στη Γερμανία ενοικιάζονται σχεδόν πάντα άδεια, μπορείς λοιπόν με τη βοήθεια φίλων σου που πιάνει το χέρι τους, αν δεν πιάνει το δικό σου, να το φτιάξεις πρακτικό και χουζουρλίδικο.
Η κόρη ενός φίλου μου σπούδαζε στην Πάτρα. Εκεί της είχε βρει ο πατέρας της μια γκαρσονιέρα σε μια ολοκαίνουρια πολυκατοικία μόνο για φοιτητές.
Μόνο για την αρχή, μου εξήγησε ο φίλος μου, σαν να ήθελε να απολογηθεί, ταυτόχρονα θα ψάχνω για κανονικό διαμέρισμα, δεν μπορεί η κόρη μου να υποδέχεται τις φίλες της σε αυτή την μπαγκατέλα.
Οι φοιτητές στη Γερμανία έμεναν είτε σε φοιτητική εστία είτε συγκατοικούσαν με άλλους φοιτητές σε διαμερίσματα ιδιωτών ιδιοκτητών. Δεν θυμάμαι καμία περίπτωση φοιτητή που έμενε σε διαμέρισμα μόνος.
Σε μία από τις εστίες έμενε ο φίλος μου William από την Γκάνα, μας είχε πει πως ο πατέρας του ήταν δήμαρχος της πρωτεύουσας Άκρα. Το δωμάτιό του σε αυτή την εστία μετρούσε επτά τετραγωνικά και ήταν ο αγαπημένος μας χώρος βραδιάτικων συναντήσεων. Ο William μαγείρευε κάτι αφρικανικό, συνήθως με γλυκοπατάτες ή με μπανάνες ιδιαίτερες για μαγείρεμα, εμείς κρατούσαμε μπίρες, κρασί, ξηρούς καρπούς και πατατάκια. Καθόμασταν στο κρεβάτι, στις δύο καρέκλες και στο πάτωμα, συνήθως πέντε έξι άτομα, καμιά φορά και εφτά. Ακούγαμε αφρικανικούς ρυθμούς από ένα ραδιοκασετόφωνο, δύο μεγάλα ηχεία δαπέδου που έπιαναν τον μισό τοίχο δεν είχαν ποτέ συνδεθεί σε ένα στερεοφωνικό συγκρότημα που ούτως ή άλλως δεν υπήρχε. Κάθε φορά λέγαμε στον William, γιατί δεν τα βγάζεις αυτά να μην πιάνουν χώρο; Αυτός πάντα απαντούσε θα τα βγάλω, την άλλη φορά που θα έρθετε δεν θα είναι πια εδώ. Δεν τα έβγαλε ποτέ, δεν ήθελε να χαλάσει την ιεροτελεστία του να ρωτάμε πάντα το ίδιο και να απαντάει πάντα το ίδιο.
Δίπλα στο δωμάτιο του φίλου μου από την Γκάνα, ένας Γερμανός φίλος μου είχε και αυτός δωμάτιο επτά τετραγωνικών και στη μία μεριά στεκόταν ένας μεγάλος φοίνικας. Αυτή η εικόνα μου άρεσε τόσο πολύ που από τότε συνηθίζω να έχω έναν φοίνικα στο πιο μικρό δωμάτιο της κατοικίας μου (έχω αλλάξει από τότε καμιά εικοσαριά, κατοικίες, όχι φοίνικες).
Εγώ ήμουν πιο τυχερός, σε μια άλλη εστία, είχα δωμάτιο δώδεκα τετραγωνικών. Το κρεβάτι όμως είχε στρώμα 70 πόντων φάρδους. Αυτό το κρεβάτι το μοιραζόμουν για αρκετά χρόνια με την τότε φιλενάδα μου. Πίσω από το μαξιλάρι της είχε βάλει μια μεζούρα και πολλές φορές ξυπνούσε ξαφνικά τη νύχτα και μετρούσε πόσο στρώμα είχα κατειλημμένο, αν ήταν πάνω από 35 εκατοστά με έσπρωχνε θυμωμένα προς τον τοίχο.
Φυσικά δεν αλλάζουν οι άνθρωποι από μόνοι τους νοοτροπία, αυτή αλλάζει μόνο όταν το επιβάλλουν οι συνθήκες. Ο φαλακρός φίλος μου κάποια στιγμή θα απελπιστεί και θα ψάχνει κοπέλες πάνω από 28. Ο Έλληνας φοιτητής θα μάθει να συγκατοικεί, οι άλλοι πολίτες θα μάθουν να μη μένουν υποχρεωτικά στο κέντρο ή να μένουν λίγο μακριά από τη δουλειά τους και γενικά να συμβιβάζονται με τα δεδομένα.
Λίγο πολύ και κουτσά στραβά ακόμα όλοι βρίσκουν σπίτι στην Ελλάδα. Αλλά επειδή για τον άνθρωπο δεν αρκεί, και σωστά, το λίγο πολύ και το κουτσά στραβά, ασφαλώς πρέπει από μεριάς κυβέρνησης να ληφθούν μέτρα για να αυξηθεί ο αριθμός κατοικιών, αλλά αυτό όχι εις βάρος των πάνω από 100 χιλιάδων απλών πολιτών και των οικογενειών τους που έχουν ήδη επενδύσει στο να έχουν ένα ή δύο airbnb, όχι λίγοι από αυτούς με μοναδικό εισόδημα τα έσοδα από τα airbnb, και μαζί με αυτό όχι εις βάρος του τουρισμού, της οικονομίας του κράτους, και ιδιαίτερα των τοπικών οικονομιών.