Τον προβληματισμό της για το κόψιμο ενός ευκάλυπτου, που κρίθηκε ως η βασική αιτία ενός πρόσφατου τροχαίου δυστυχήματος εκφράζει η κα Ρ.Ε., αναγνώστρια τού HANIA.news και κάτοικος Αποκόρωνα (τα στοιχεία της είναι σε γνώση μας).
Στο κείμενό της αναφέρει:
“Διαχρονικά οι ανθρώπινες κοινωνίες βρίσκουν ένα θύμα και του φορτώνουν όλο το κακό και το άδικο που δεν μπορούν ν’αντέξουν και σε πολλές περιπτώσεις που οι ίδιες έχουν προκαλέσει. Είναι ο γνωστός μηχανισμός του εξιλαστήριου θύματος.
Έτσι έγινε και στην περίπτωση του ευκαλύπτου που δέσποζε για δεκάδες χρόνια στη στροφή του Βάμου προς Κάινα.
Εξάλλου, η φύση αποτελούσε για τον «πολιτισμένο» δυτικό άνθρωπο, πάντα τον μεγάλο «εχθρό» που ἐπρεπε να ελεγχθεί, να δαμαστεί, να εξημερωθεί. Αναρίθμητοι είναι οι τρόποι και τα μέσα επιβολής που επινόησε. Ει δυνατόν τα δέντρα να γίνουν «μαϊντανοί», τα ποτάμια συντριβανάκια, τα ζώα κρεατοπαραγωγικές μηχανές… Όλα υποταγμένα στο ντεκόρ της κυριαρχίας του.
Εφαρμόστηκε, λοιπόν, κι εδώ όλη η προσκρούστεια αρρενωπότητα. Ο πολιτισμός που ενσαρκώνει ο λευκός, επιτυχημένος άντρας, αυτός που επιβάλλεται στον ανίσχυρο, αυτός που είναι αποτελεσματικός προς όφελός του, υπέδειξε τον «ένοχο». Ένοχος για το φρικτό τροχαίο στο οποίο έχασε τη ζωή του άλλος ένας άνθρωπος στην περιοχή μας, ήταν το δέντρο. Μαζί του συμφώνησαν και οι Αρχές. Οι άδειες υπογράφηκαν, τα αλυσοπρίονα πήραν μπρος, οι γερανοί υψώθηκαν. Το δέντρο έπεσε. Η κίνηση ήταν θεαματική. Ο γδούπος ανατριχιαστικός. Το θέαμα της πτώσης ενός γίγαντα καθηλωτικό. Η εξιλέωση πλήρης.
Όλα τα άλλα, όλη η αυτοκαταστροφική βαρβαρότητα και η αμετροέπεια που συνοδεύει τη ζωή στα χωριά, όλος ο καλυμμένος ή και απροκάλυπτος ανταγωνισμός που διαπερνά το κοινωνικό μοντέλο που έχουμε υιοθετήσει και διαποτίζει τις σκέψεις και τις συμπεριφορές μας, έμειναν στη θέση τους. Κανείς δεν μπήκε στη βάσανο της αμφισβήτησης. Στη βία ενός αυτοκινητιστικού δυστυχήματος που στέλνει στον θάνατο ή στην αναπηρία ανθρώπους, απάντησαν με το μόνο τρόπο που γνωρίζουν: τη βία του ακρωτηριασμού ενός δέντρου…
Ακόμα κι αν -σε μια προσπάθεια εξορθολογισμού, που ποτέ δεν λείπει- υποστηριχθεί ότι το δέντρο δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα ασφάλειας των οδηγών και των αυτοκινήτων, ο τόσος προηγμένος τεχνολογικά πολιτισμός μας αποδεικνύεται εκπληκτικά ηλίθιος, αφού καθόλου δεν πέρασε από το νου των ιθυνόντων μια άλλη, πιο ήπια, πιο συμβιωτική λύση, π.χ. η σήμανση, η διαπλάτυνση, η τοποθέτηση ενός κατόπτρου…
Μήπως θα πρέπει να πάρουμε φόρα και να κόψουμε κι άλλα δέντρα που βρίσκονται στη μέση πλατειών και δρόμων; Μήπως εμποδίζει ο πλάτανος στους Αρμένους, στην Κάινα, στο Νιο Χωριό; Μήπως χρειαζόμαστε κι άλλο χώρο για να παρκάρουμε, να τρέχουμε, να μην ενοχλούμαστε από κανένα φυσικό όριο και εμπόδιο, να επιδεικνύουμε την ισχύ μας;
Ή μήπως αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι μια πιο διαλλακτική, πιο συμβιωτική, πιο θηλυκή ματιά και στάση ζωής;”