Χθες βράδυ βρέθηκα με έναν φίλο μου σε ένα μπαράκι και, όπως πολλοί άλλοι, συζητήσαμε κι εμείς το θέμα του τραγικού τροχαίου στη λεωφόρο Σούδας.
Ο φίλος μου έπινε μπίρα και εγώ κρασί.
Εγώ είχα πάει με τα πόδια στο μπαράκι, μιας και μένω σε απόσταση μόλις διακοσίων μέτρων από αυτό. Ο φίλος μου, που μένει πιο μακριά, είχε έρθει με το αυτοκίνητο.
Το πρόβλημα των ατυχημάτων, που προκαλούν οδηγοί που έχουν καταναλώσει μεγαλύτερη από την επιτρεπόμενη ποσότητα αλκοόλ, αντιμετωπίζεται πρωτίστως με αυστηρή επιβολή του ανάλογου νόμου, λέω στον φίλο μου.
Αυτός μου αντιτείνει πως το πρόβλημα είναι πολύ πιο σύνθετο, ιδιαίτερα εδώ στα Χανιά, που η νοοτροπία είναι διαφορετική από αλλού στην Ελλάδα, αλλά ακόμα και από την υπόλοιπη Κρήτη.
Του λέω πως οι νόμοι ισχύουν παντού το ίδιο και πως γι’ αυτό υπάρχουν νόμοι, για να μην έχει σημασία ποιος είναι ο καθένας, από πού είναι και ποια νοοτροπία κουβαλάει.
Δεν είναι τόσο εύκολα τα πράγματα, επιμένει.
Είμαστε κάπου δύο ώρες στο μπαρ, εγώ έχω πιει τρία κρασιά, αυτός ακόμα πιπιλίζει τη μία μπίρα.
Τον ρωτάω: πώς και έτσι, μόνο μία μπίρα σήμερα;
Μετά το ατύχημα, μου εξηγεί, όποιον πιάσουν να έχει πιει, κατευθείαν αυτόφωρο.
Κατάλαβα, του λέω.
Φωτογραφία: Μάκης Καρτσωνάκης
1 Σχόλιο
Σημασία δεν έχει τι γράφεται στα χαρτιά αλλά τι εφαρμόζεται καθημερινά.
Ο φίλος -το ξέρει- ας περιμένει λίγο. Με το που θα έχει ζεστάνει λίγο ο καιρός, με άλλη επικαιρότητα, θα ξαναπίνει τις μπύρες του άνετα.