Παρασκευή 14 Μαρτίου 2025. Μία νέα γυναίκα μεταβαίνει, για έκτακτο θέμα υγείας, στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου, το οποίο εφημερεύει.
Φτάνει στο νοσηλευτικό Ίδρυμα στις 13:39. Κατευθύνεται, με αργά βήματα, καθώς πονάει, προς το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών, όπου μετά από 1-2 λεπτά αναμονής έρχεται η σειρά της να εξυπηρετηθεί. Περιγράφει το πρόβλημα, σημειώνοντας ότι θα πρέπει να τη δει χειρούργος.
Ο υπάλληλος την εξυπηρετεί άμεσα. Της δίνει ένα χαρτί (παραπεμπτικό) κι ένα «εισιτήριο» – νούμερο, που γράφει τον αριθμό 27, και της δείχνει πού πρέπει να περιμένει έως ότου έρθει η σειρά της. Το ρολόι δείχνει 13:47.
Η νεαρή γυναίκα κάθεται στον χώρο αναμονής και βλέπει στην οθόνη που υπάρχει εκεί ότι εκείνη την ώρα στο Χειρουργικό εξυπηρετείται το νούμερο 21.
Η ώρα περνά. Το 21 παραμένει… αμετακίνητο. Τελικά, στις 15:32 -δηλαδή 1 ώρα και 45 λεπτά αργότερα- εμφανίζεται το δικό της νούμερο, το 27, στην οθόνη.
Μπαίνει στον χώρο όπου γράφει Χειρουργικό. Επτά (7) λεπτά μετά εξέρχεται και κατευθύνεται προς το Ακτινοδιαγνωστικό, που βρίσκεται σε απόσταση λίγων μέτρων, γιατί πρέπει να κάνει μία ακτινογραφία.
Κι εκεί αρχίζει… το πάρτι! Το πάρτι της… αναμονής.
Η κοπέλα παίρνει άλλο χαρτάκι (νούμερο 497) από ένα μηχάνημα και κάθεται, αντιλαμβανόμενη ότι θα περιμένει πολλή ώρα, δεδομένου ότι εκείνη τη στιγμή εξυπηρετείται το νούμερο 442. Είναι ήδη 15:40.
Η ώρα περνά αργά και βασανιστικά, με τους ασθενείς και τις/τους συνοδούς τους να περιμένουν καρτερικά στον χώρο αναμονής. Κατά διαστήματα μπαίνουν εμβόλιμα -απολύτως ορθά και δικαιολογημένα- έκτακτα περιστατικά, που καταφτάνουν στο Βενιζέλειο Νοσοκομείο Ηρακλείου με ασθενοφόρα.
Στις 18:10 η υπομονή κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν φτάσει έξω από το Ακτινοδιαγνωστικό μετά από τη νεαρή γυναίκα, εξαντλείται. Αρχίζει… η γκρίνια. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ασθενείς μπαίνουν για ακτινογραφίες χωρίς να περιμένουν, χωρίς να έχει έρθει η σειρά τους, αλλά μετά από… τηλεφωνήματα.
Στο σημείο καταφτάνουν δύο σεκιουριτάδες, ένας άνδρας και μία γυναίκα, προκειμένου… να ρυθμίσουν καλύτερα την… κυκλοφορία. Συνιστούν υπομονή και ψυχραιμία. Υπάρχει ένα μηχάνημα και είναι μέσα μία γυναίκα που εξυπηρετεί, αναφέρουν χαρακτηριστικά.
Στις 18:37, δηλαδή μετά από 2 ώρες και 57 λεπτά αναμονής, η νεαρή γυναίκα διαπιστώνει ότι στον πίνακα εμφανίζεται το νούμερό της (497). Μπαίνει, κάνει την ακτινογραφία, βγαίνει μετά από 1-2 λεπτά και κατευθύνεται ξανά, με βάση τις οδηγίες που είχε λάβει, στο Χειρουργικό. Το ρολόι δείχνει 18:40.
Εκεί, ο γιατρός, που την είχε εξετάσει νωρίτερα, βλέπει την ακτινογραφία άμεσα, της συνταγογραφεί ένα φάρμακο (αντιβίωση) και της λέει ότι, αν το πρόβλημα δεν έχει υποχωρήσει – αντιμετωπιστεί εντός τριημέρου, θα πρέπει να πάει ξανά στο Νοσοκομείο για να επανεξεταστεί.
Η νεαρή γυναίκα αναχωρεί από το Χειρουργικό τού Τμήματος Επειγόντων Περιστατικών τού Βενιζέλειου Νοσοκομείου Ηρακλείου στις 18:46. Έξω έχει ήδη αρχίσει να νυχτώνει.
Η εξέτασή της, μαζί με τον χρόνο της ακτινογραφίας, διήρκησε συνολικά 15 λεπτά. Ο χρόνος αναμονής έφτασε τις 4 ώρες και 42 λεπτά.
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν αυτή είναι, πάνω – κάτω, η κατάσταση στα Τμήματα Επειγόντων Περιστατικών όλων των δημόσιων Νοσοκομείων της χώρας. Ξέρω, από πρώτο χέρι, βιωματικά δηλαδή, ότι και στο ΤΕΠ του Νοσοκομείου Χανίων η αναμονή είναι, συνήθως, πολύωρη, αν και ο χρόνος αναμονής για ακτινογραφίες είναι, κατά βάση, πολύ πιο σύντομος.
Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση αυτή είναι εξόχως προβληματική. Είναι μία κατάσταση που δεν είναι και δεν μπορεί να είναι αποδεκτή. Είναι μία κατάσταση που πρέπει να αλλάξει…