Την πρώτη ημέρα του νέου χρόνου, νυσταγμένα αλλα ενθουσιασμένα πιτσιρίκια πετάγονται σαν ελατήρια από το κρεβάτι τους και ως άλλοι Γιουσέιν Μπολτ τρέχουν κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο για να βρουν το δώρο που τους άφησε ο Άγιος Βασίλης.
Κάνοντας… μακροβούτι πίσω στο χρόνο και συγκεκριμένα στη δεκαετία του ’80 βλέπουμε τον παιδικό εαυτό μας να κάνει ακριβώς το ίδιο και με μεγάλη αγωνία και ανυπομονησία, να σκίζει το χαρτί περιτυλίγματος και να βρίσκει μερικά από τα πιο δημοφιλή παιχνίδια της Lyra και της el greco.
Σίγουρα σε μια εποχή… αναλογική τα παιχνίδια της χαρακτηρίζονται λιγότερα φανταχτερά, λιγότερο… ηλεκτρονικά και περισσότερα λιτά και απλά από ό,τι στη σημερινή ψηφιακή ΗD εποχή μας, την εποχή των tablets, των smartphones, των selfies και του facebook. Αυτό όμως στο ελάχιστο δεν μας σταματά από το να αναπολούμε τα αγαπημένα παιχνίδια που περιείχε ο σάκος του Άγιου Βασίλη τη λατρεμένα ανέμελη και κιτς δεκαετία του 1980.
Παταπούφες και μικρό μου πόνυ για τα κορίτσια, κάστρα και πολιορκητές και subbuteo για τα αγόρια, που παρόλο τα 40 (και βάλε) χρόνια τους σήμερα, παραμένουν πάντα παιδιά και αυτή τη στιμή έχουν ένα γλυκό χαμόγελο νοσταλγίας χαραγμένο στα χείλη τους.
Ας θυμηθούμε μαζί τα παιχνίδια εκείνης της δεκαετίας, μέσα από το κείμενο της Τζωρτζίνας Ντούτση στο reader.gr.
ΣTΡΟΥΜΦΟΤΗΛΕΦΩΝΟ
Τα χαριτωμένα μικροσκοπικά γαλάζια “στρουμφ” ήταν και παραμένουν ένα από τα αγαπημένα παιδικά προγράμματα που παρακολουθούσαμε μανιωδώς. Οπότε φανταστείτε τη χαρά όταν μπήκε στη ζωή μας το “στρουμφοτηλέφωνο” ή “μαγικό τηλέφωνο που μιλάει” από την El Greco, με τις φωνές των αγαπημένων στρουμφ! Και όταν λέμε τηλέφωνο, ξεχάστε τις κομψές ασύρματες οικιακές συσκευές ή τα επίπεδα smartphone με την οθόνη αφής.
Αναφερόμαστε στα παλιά ογκώδη τηλέφωνα, με το ακουστικό και το καλώδιο, ναι εκείνα τα προπολεμικά που έπαιρνες το 0 (μηδέν) για να ακούσεις καλύτερα το συνομιλητή σου. Δεκαετία του ’80 γαρ. Στην προκειμένη περίπτωση, συνομιλητής μας ήταν η αγαπημένη στρουμφοπαρέα με τους Μπαμπαστρούμφ, Χαχανούλη, Στρουμφίτα, Γκρινιάρη, αλλά και Δρακουμέλ οι οποίοι σηκώνοντας το ακούστικο μας χαιρετούσαν κάπως έτσι: “Γεια σου, είμαι η Στρουμφίτα”, “Χαχανούλης λέγετε, χι χι χι”, “Εδώ ο Μπαμπαστρούμφ, σε ακούω”, κάνοντας τα μάτια μας να γουρλώνουν από έκπληξη και ενθουσιασμό που είμαστε σε ανοιχτή γραμμή με το στρουμφοχωριό. Την είχαμε “στρουμφίσει” για τα καλά, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε;
ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΙ – ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΟΥΣ
Από τα πλέον δημοφιλή παιχνίδια της εποχής. Παρόλο που το συγκεκριμένο παιχνίδι δεν απαιτούσε κάτι το ιδιαίτερο από εσένα, ούτε προκαλούσε σασπένς και αγωνία, ωστόσο το έβρισκες σχεδόν σε κάθε σπίτι όπου τα πιτσιρίκια της εποχής καθόντουσαν -επιτέλους ήσυχα- και παρακολουθούσαν μαγνητισμένα τα τέσσερα πιγκουινάκια που ανέβαιναν στη σειρά τα σκαλοπάτια και κατέβαιναν την τσουλήθρα. Σημεία των καιρών από τη Lyra…
Αξίζει να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο παιχνίδι που το συναντάμε ακόμα και σήμερα στη σύγχρονη εκδοχή του, συνεχίζει να τραβά το ενδιαφέρον των παιδιών και να μαγνητίζει τα βλέμματα.
ΙΠΠΟΠΟΤΑΜΑΚΙΑ
Tα αγαπημένα μας πεινασμένα, χρωματιστά ιπποποταμάκια τα βρίσκουμε μέχρι και σήμερα, παραμένοντας περιζήτητα.
Το παιχνίδι απαιτούσε από 2 έως 4 παίκτες και αφού διαλέγαμε το ιπποποταμάκι της αρεσκείας μας –κίτρινο, ροζ, πράσινο ή πορτοκαλί– βάζαμε σκοπό να φάμε τις περισσότερες άσπρες μπίλιες για να κερδίσουμε το παιχνίδι! Πώς; Με τον πιο απλό τρόπο, πατώντας ένα μαύρο μοχλό και το στόμα του ιπποπόταμου μας άνοιγε για να προλάβει να κάνει την μπίλια μια χαψιά. Καλή του χώνεψη λοιπόν!
ΑΓΚΑΛΙΤΣΑΣ
Σφιχτές αγκαλιές από την el greco. Ο μουσικός “Αγκαλίτσας ” ήταν η πιο γλυκιά και ζεστή αγκαλιά, μετά από εκείνη της μαμάς, για εμάς τα παιδιά των ’80s.
Aφού μπαίναμε κάτω από τα ζεστά μας σκεπάσματα παίρναμε αγκαλιά το γλυκό κουκλάκι -με το νυσταγμένο βλέμμα- και με ένα ζούληγμα στην κοιλίτσα του το προσωπάκι του που φώτιζε από… χαρά, μας έκανε να ξεχάσουμε κρύο, σκοτάδι, εφιάλτες ακόμα και τον… “μπαμπούλα”. Σε συνδυασμό με την απαλή μελωδία του, ήταν η πιο ασφαλής και ήρεμη συντροφιά που μας έκανε να κοιμηθούμε σαν πουλάκια έως το πρωί.
ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΕΣ
Ένα από τα πιο επικά, αγορίστικα παιχνίδια που μπήκε στη ζωή μας το 1985. Το απλό αυτό παιχνίδι της el greco που προκαλούσε πραγματικό κόλλημα, σε καλούσε να επιλέξεις ανάμεσα σε Βάρβαρους και Βίκινγκς, να χτίσεις το κάστρο σου και με τις βαλλίστρες να γκρεμίσεις το κάστρο του αντιπάλου για να νικήσεις.
Ας τεστάρουμε τη μνήμη μας και ας θυμηθούμε τα περιεχόμενα της συσκευασίας:
Πολιορκητικός κριός, Δούρειος ίππος, 16 μινιατούρες συνολικά -8 Bάρβαροι και 8 Bίκινγκ- ασπίδες, κόκκινες και μπλε σημαίες, 16 κόκκινες βολίδες και 16 μπλε, 2 καταπέλτες και ένα ταμπλό με δισκοπότηρο και σπαθί. Πάρτε θέσεις και… ανοίξατε πυρ!
ΒΙΒΙ-ΒΟ
Οι συστάσεις για την αγαπημένη ξανθομαλλούσα φίλη όλων των κοριτσιών της εποχής είναι –τουλάχιστον– περιττές. Η διάσημη κούκλα της el greco που έκανε την πρώτη εμφάνισή της το Νοέμβριο του 1981 μπήκε αμέσως στις καρδιές και τα παιδικά μας δωμάτια. Η δημιουργία της Bibi-bo είχε ως πηγή έμπνευσης μια άλλη αγαπημένη κούκλα της εποχής, την γνωστή –τότε– Sindy, ενώ αποτέλεσε τη μεγάλυτερη “αντίπαλο” της Barbie. Να θυμίσουμε επίσης ότι σύντροφος της Bibi-bo ήταν ο Τζον–Τζον και ότι η δημοφιλής κούκλα συνοδεύονταν από μια ατελείωτη γκάμα αξεσουάρ, ρούχων, παπουτσιών, αντικειμένων και ό,τι άλλο ξετρέλαινε το παιδικό μας μυαλό. Δυστυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο και για τους γονείς μας…
Η παραγωγή της Bibi-bo σταμάτησε το 1991 και μαζί της σταμάτησε μια ολόκληρη εποχή…
ΠΑΤΑΤΟΥΦΑ
Η πιο χαρακτηριστική κούκλα των ’80s και ικανή να κεντρίσει την προσοχή των παιδιών της σημερινής εποχής (true story), δοκιμασμένο γαρ! Η “παταπούφα” και για κάποιες από εμάς “πατατούφα”, αποτελούσε την καλύτερή μας φίλη και είχε εξέχουσα θέση πάνω στον καναπέ, το κρεβάτι, το γραφείο μας και μέσα στο σπίτι γενικά!
Τα κοριτσάκια των ’80s συνήθως είχαν στρατιές από παταπούφες και η ζουμπουρλούδικη κούκλα έμεινε στην ιστορία για τα ξεχωριστά, πολύχρωμα -μπλε, μωβ, κόκκινα, ροζ, φούξια- και φουντωτά μαλλιά της, ενώ κυκλοφορούσε σε διάφορα μεγέθη. Πολλές κούκλες μάλιστα είχαν και φωνή χάρη στους μικρούς δίσκους που ήταν τοποθετημένοι στο σώμα της.
SUBBUTEO
Ίσως το πιο αγαπημένο παιχνίδι των αγοριών της εποχής που ευχαρίστως θα έπαιζαν και σήμερα ακόμα! Το Subbuteo ήταν μια μικρογραφία ενός κανονικού γήπεδου ποδοσφαίρου και πάνω στην πράσινη τσόχα παίζονταν ολόκληρα τουρνουά με το ίδιο πάθος όπως και στο κανονικό γρασίδι.
Από όλα είχε ο μπαξές του Subbuteo! Ευρωπαϊκές και ελληνικές ομάδες με τις εμφανίσεις της εποχής, κερκίδες, προβολείς, διαφημιστές πινακίδες, φωτιζόμενους πίνακες, συλλεκτικές μπάλες, τέρματα με δίχτυα, γκολ, πέναλτι, φάουλ, τσακωμούς, συνθήματα, πάθος και κορίτσια στις κερκίδες!
Για ένα πράγμα είμαστε σίγουροι. Ότι αν αυτή τη στιγμή απλώνατε την πράσινη τσόχα και σφυρίζατε την έναρξη του παιχνιδιού κάθε μικρό και μεγάλο αγόρι της παρέας θα ξεκίναγε ένα μαραθώνιο Πρωταθλήματος-Κυπέλλου και Champions League μαζί!
MIΚΡΟ ΜΟΥ ΠΟΝΥ
Πριν αναφέρουμε οτιδήποτε να σημειώσουμε ότι θυμόμαστε ακόμα και το τραγουδάκι του διαφημιστικού σποτ, οπότε καταλαβαίνετε πόσο είχαμε κολλήσει με αυτά τα χαριτωμένα, πολύχρωμα αλογάκια της el greco.
Κάθε κοριτσάκι των 80s που σεβόταν τον εαυτό του είχε ολόκληρο… κοπάδι από μικρά και μεγάλα, ροζ, μωβ, κίτρινα, πράσινα, φούξια και από αρωματικό υλικό πόνυ που ατελείωτες ώρες χτένιζε χαίτη και ουρές. Φυσικά τα αγαπημένα μας πόνυ συνοδεύονταν και από ένα σωρό αξεσουάρ, ρουχαλάκια, παπουτσάκια, κορδελίτσες, ακόμα και rollers ή βαλιτσάκι για να τα μεταφέρουμε παντού μαζί μας.
Πόσες από τις φίλες αναγνώστριες θυμάστε άραγε τα ονόματά τους; Ρόζαλιν, Χλόη, Μελένια, Χιονούλα, Λίλυ, Ζιζί, Λεμονίτσα, είναι μερικά μόνο από τα χρωματιστά μικρά αλογάκια που έχουν γίνει ταινία, κινούμενα σχέδια και παραμένουν διαχρονικά.
ΑΤΑΡΙ
Εμπρός στο δρόμο που χάραξε το θρυλικό Ατάρι για να έρθουν λίγο αργότερα στις ζωές μας τα κάθε λογής Nintendo, PlayStation, Wii, Xbox, κονσόλες και λοιπές παιχνιδομηχανές.
Αφού συνδέαμε την κονσόλα με την τηλεόραση -που κάθε άλλο παρά επίπεδη και LCD ήταν, είπαμε βρισκόμαστε πίσω στα 80s και μόλις μας είχε επισκεφθεί ο Άγιος Βασίλης- παίρναμε το Joystick ανά χείρας και ξεκινούσε το μαραθώνιο κάψιμο με arcade games γεμάτα pixels που καθώς τα αναλογιζόμαστε σε εμάς φέρνουν δάκρυα συγκίνησης, αλλά στους νεαρούς φίλους που διαβάζουν τούτες τις αράδες προκαλούν… σοκ και δέος!
Όσοι δεν αντιληφθήκατε ακόμα για τι πράγμα μιλάμε, αρκεί να σκεφτείτε το εξής: πώς είναι τα σημερινά video games με τα 3D γραφικά, τον ψηφιακό ήχο και τα διάφορα visual effects; Καμία σχέση! Για τα παιδιά της εποχής όμως ήταν πραγματική αποκάλυψη και βασική αιτία για να πηγαίνουμε αδιάβαστα στο σχολείο. Αρκούν μερικοί μόνο τίτλοι παιχνιδιών για να καταλάβουν οι Ατάρι manians: Pong, Space Invaders, Asteroids, ΕΤ, Pole Position, κ.α.
Πηγή: reader.gr
2 Σχόλια
Καλησπέρα. με τον αδερφό μου είχαμε το ΚΑΣΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΤΕΣ. μας άρεσε, πολύ. Πως θα μπορούσα να το έχω ξανά, ως ενθύμιο;
Καλημέρα είχα πάει για τους πιγκουίνους με την τσουλήθρα. Πώς θα γίνει να το ξανά έχω και να το κρατήσω για πάντα και να το χάρηκε Η επόμενη γενιά;