Χανιώτισσα… σούπερ γιαγιά ήρθε από τις ΗΠΑ για να τρέξει στον Μαραθώνιο!

Γεννήθηκε στον Σκινέ . Μετανάστευσε στις ΗΠΑ το 1972, όπου και μένει έκτοτε με τον σύζυγό της, ο οποίος κατάγεται από τον Βατόλακκο . Φέτος αξιώθηκε να τρέξει τον 33ο μαραθώνιο της -ερασιτεχνικής, αλλά πολύ πλούσιας- καριέρας της στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τα Χανιά, παρουσία της μητέρας της, των παιδιών της, αλλά και των εγγονών της!

Η Διονυσία Καραπατάκη – Βαρυπατάκη , μιλώντας στο HANIA.news , λίγα λεπτά μετά τον τερματισμό της και αφού, νωρίτερα, είχε «πνιγεί» στις αγκαλιές των αγαπημένων της προσώπων, εμφανίστηκε ενθουσιασμένη από τη διαδρομή και τη διοργάνωση και εξέφρασε την πεποίθηση ότι ο Μαραθώνιος Κρήτης μπορεί να εξελιχθεί σε έναν από τους καλύτερους του κόσμου.

Λίγα μέτρα πριν τον τερματισμό, οι δύο κόρες της Διονυσίας Καραπατάκη – Βαρυπατάκη  έσπευσαν να τη συγχαρούν, ακολουθώντας τη μητέρα τους έως το τέλος 

«Τρέχω 31 χρόνια»  , μας λέει και το χαμόγελο ζωγραφίζεται στο καταπονημένο -από τα 42 και πλέον χιλιόμετρα- πρόσωπό της. «Έχω λάβει μέρος σε 33 μαραθωνίους και σε αμέτρητους άλλους αγώνες μικρότερων αποστάσεων. Τους μαραθωνίους τους μετράω, τους άλλους αγώνες δεν τους μετράω»  , μας λέει.

Aγκαλιές από αγαπημένα πρόσωπα και κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου, στο ύψος του Πλατανιά
 

Γιατί τρέχει, όμως; Τι την ώθησε να λάβει την απόφαση; «Πάντα μου άρεσε ο αθλητισμός. Μου άρεσαν πολλά αθλήματα. Όμως, επειδή με 4 παιδιά και δουλειά το μόνο που με βόλευε ήταν το τρέξιμο, αποφάσισα να το ξεκινήσω. Μπορούσα να το κάνω. Μπορούσα, δηλαδή, να σηκωθώ το πρωί, χωρίς να με πάρει κανείς χαμπάρι, χωρίς να με χάσει κάποιος. Και δεν χρειαζόταν να έχω κάποια φίλη μαζί μου. Μπορούσα να το κάνω μόνη μου».  

«Το όνειρό μου σε όλη μου τη ζωή ήταν να τρέξω στον Μαραθώνιο της Αθήνας. Περίμενα να μεγαλώσω πρώτα τα παιδιά μου, να μπορώ να τα αφήσω για να τρέξω στην Αθήνα. Το κατόρθωσα το 2003. Όμως, αν αρχίσεις να τρέχεις και το κάνεις για τόσα χρόνια, μετά δεν μπορείς να σταματήσεις. Κι έτσι βρέθηκα εδώ τώρα. Ήρθα για να τρέξω. Αλλιώς δεν θα ερχόμουνα»  , συνεχίζει.

Τη ρωτάμε αν κάθε φορά που τρέχει σε μαραθώνιο νιώθει ότι δοκιμάζει τα όριά της. Απαντά καταφατικά, χωρίς δισταγμό. «Είναι ένα σημείο που ρωτάς τον εαυτό σου: Τώρα τι ζητάς εδώ πέρα; Μέχρι τα μισά της διαδρομής, τα 21 χιλιόμετρα, νομίζω ότι ο καθένας μπορεί να τα κάνει. Πες ότι μπορείς να κάνεις ακόμη δέκα χιλιόμετρα, γιατί έχεις δυνάμεις. Αλλά τα τελευταία 10-11 χιλιόμετρα δουλεύεις μόνο με το μυαλό. Σκέφτεσαι αυτούς που αγαπάς… Σκέφτεσαι ότι έχεις τρέξεις τα 3/4 της διαδρομής και σπρώχνεις τον εαυτό σου για να φτάσει στο τέλος. Μετά από 33 μαραθωνίους, νομίζω ότι η σωματική δύναμη του ανθρώπου αρκεί μέχρι τα 31 χιλιόμετρα. Τα τελευταία 11 χιλιόμετρα “τρέχει” το μυαλό».  

Της ζητάμε να μας πει τις εντυπώσεις της από τη διοργάνωση του 1ου Μαραθωνίου Κρήτης. Χαμογελά και πάλι. « Ήταν πάρα πολύ ωραία. Δεν το περίμενα. Ήταν όλα τέλεια. Πρέπει να δώσουμε πολλά συγχαρητήρια σε όλους αυτούς τους ανθρώπους – γνώρισα και μερικούς»  , σημειώνει και προσθέτει: «Αυτός ο μαραθώνιος, αν διαφημιστεί αρκετά, μπορεί να γίνει ένας από τους καλύτερους στον κόσμο. Μόνο η θέα που βλέπεις από τα Χανιά μέχρι το Μάλεμε είναι εκπληκτική. Πού αλλού θα τη βρεις; Δεξιά το νερό, η θάλασσα, και αριστερά το βουνό. Καταπληκτικά. Και οι άνθρωποι που βρίσκονται στον δρόμο ήταν τέλειοι».  

Όσο για το αν σκοπεύει να επανέλθει τον επόμενο χρόνο, η κα Διονυσία Καραπατάκη – Βαρυπατάκη αποκαλύπτει ότι «θα ήθελα να έρχομαι κάθε χρόνο μέχρι να πεθάνω. Αλλά όλα τα όνειρα δεν βγαίνουν αληθινά…»