Εδώ και σχεδόν δέκα (10) χρόνια ασχολούμαι επαγγελματικά με τη διαχείριση πολυκατοικιών και κτηρίων γενικότερα. Από τότε που ξεκίνησα την ενασχόλησή μου με το κομμάτι αυτό, συνειδητοποίησα ένα πολύ βασικό στοιχείο: κάθε πολυκατοικία είναι μία μικρή κοινωνία.
Εκεί θα βρεις και τον πλούσιο (που συνήθως θα παραπονεθεί για να μην πληρώσει), τον φτωχό πλην τίμιο (που θα κάνει τα πάντα για να είναι τυπικός στις υποχρεώσεις του) και κάποιες φορές τον (οικονομικό συνήθως) μετανάστη που θα δέχεται την επίκριση από την πλειοψηφία για οτιδήποτε αρνητικό συμβαίνει στην πολυκατοικία ή για οτιδήποτε κάνει που δεν έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε.
Πριν λίγες ημέρες, έπρεπε να παραστώ σε μία γενική συνέλευση πολυκατοικίας με διάφορα θέματα. Στη συνέλευση (εγώ το παρομοιάζω με τις εκλογές ενός κράτους) προσπαθούμε πάντα να κρατάμε ένα επίπεδο ώστε να μπορούμε να συζητήσουμε και να βγάλουμε εν τέλει κάποιο αποτέλεσμα για να μπορέσει να λειτουργήσει η πολυκατοικία.
Όπως σε κάθε εκλογική αναμέτρηση, λοιπόν, έτσι και οι γενικές συνελεύσεις πολυκατοικιών έχουν αυτούς που με φωνές θα προσπαθήσουν να επιβάλλουν την άποψή τους (μου θυμίζει την “αντιπολίτευση” μίας κυβέρνησης που ξέρει μόνο να κατηγορεί), εκείνους που -σκεπτόμενοι όντες- μπορούν να συζητήσουν και να βοηθήσουν στο να δοθεί μία λύση που θα βοηθήσει την πολυκατοικία (“σκεπτόμενους ψηφοφόρους” θα τους ονόμαζα), εκείνους που ενώ είναι παρόντες και βλέπουν ότι προσπαθούμε να πάρουμε αποφάσεις προς όφελός τους, συνήθως θα διακόπτουν τη συζήτηση λέγοντας άσχετα πράγματα ή κατηγορώντας τους υπολοίπους (εγώ το συγκρίνω με τα κόμματα των “άκρων”) και φυσικά εκείνους που απέχουν (οι οποίοι θα δεχτούν τις αποφάσεις της “εκλογικής αναμέτρησης”).
Δυστυχώς, καμιά φορά παρασύρομαι σε κάποιες γενικές συνελεύσεις και όλα αυτά που σκέφτομαι και ανέφερα παραπάνω, τους τα λέω μήπως και καταφέρω να τους εξηγήσω πού οδεύει η συζήτηση αν συνεχιστεί με αυτό τον τρόπο. Τις περισσότερες φορές, γίνεται αυτό που γίνεται και στις εκλογικές αναμετρήσεις: αυτοί οι σκεπτόμενοι θα συζητήσουν για να βρούμε μια λύση και οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να “κάνουν το κομμάτι τους” παραπονούμενοι για τα πάντα, με φυσική μεν παρουσία αλλά χωρίς καμία ουσιαστική συμμετοχή.
Σε τέτοιες περιπτώσεις, το αποτέλεσμα μιας γενικής συνέλευσης εξαρτάται από τα στατιστικά: όσο περισσότεροι είναι εκείνοι που σκέπτονται κια προσπαθούν πράγματι να βρεθεί μία λύση, τόσο είναι μεγαλύτερες οι πιθανότητες να βγει κάποιο αποτέλεσμα που θα ωφελήσει την πολυκατοικία (“κοινωνία”). Όσο περισσότεροι είναι οι φωνασκούντες και οι “ακραίοι” τόσο πιο σύνηθες είναι να μη βγει κανένα αποτέλεσμα όσες συνελεύσεις (“εκλογικές αναμετρήσεις”) και αν υπάρξουν. Φυσικά, αυτοί που την πατάνε πάντα είναι εκείνοι που απέχουν, διότι σχεδόν πάντα οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την πλειοψηφία δε θα ικανοποιούν τα αιτήματα που θα έθεταν εάν ήταν παρόντες.
Δε θα μπω σε νομικά ζητήματα διαχείρισης μιας πολυκατοικίας και τι γίνεται σε κάθε περίπτωση.
Θέλω απλά να τονίσω την αναγκαιότητα συμμετοχής μας σε πράγματα που μας αφορούν! Η αποχή μας από μία γενική συνέλευση θα μας φέρει αντιμέτωπους με αποφάσεις που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας στη συνύπαρξή μας με άλλους είκοσι (20) ανθρώπους.
Φανταστείτε, λοιπόν, πόσο επηρεάζεται όλη η ζωή, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας όταν δε συμμετέχουμε σε όλα αυτά που μας αφορούν! Φανταστείτε, επίσης, πόσο σημαντικό είναι όταν συμμετέχουμε να μην αρκούμαστε σε φωνασκίες για να δηλώσουμε παρόντες ούτε να ψηφίζουμε απερίσκεπτα! Ας είμαστε αυτοί οι σκεπτόμενοι άνθρωποι και ψηφοφόροι που θα βοηθήσουμε τον τόπο μας, τη χώρα μας και εν τέλει την ίδια τη ζωή μας και τις ζωές των παιδιών μας να είναι καλύτεροι.
Ας συμμετέχουμε ενεργά σε όλα όσα μας αφορούν: με προτάσεις, με διάλογο, με λύσεις! Και εάν δεν έχουμε το χρόνο ή την όρεξη για όλα αυτά, τουλάχιστον ας δηλώνουμε τη συμμετοχή μας με την ψήφο εκείνη που θα τα περιλαμβάνει!
Δεν έχουμε υποχρέωση να ψηφίσουμε κανέναν επειδή είναι γνωστός μας, κουμπάρος μας, ξάδερφος ή σύντεκνος! Έχουμε, όμως, υποχρέωση να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για όλους μας: για εμάς τους ίδιους, για τα παιδιά μας και για όλους τους συνανθρώπους μας!
Αυτό μας αξίζει! Ας το κάνουμε πράξη!