Έχω την αίσθηση, αν όχι την πεποίθηση, ότι η χθεσινή ανακοίνωση της δημοτικής παράταξης «Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο Άνθρωπος», με τίτλο «Στον λόφο Καστέλι πέφτουν μάσκες!» (δείτε ΕΔΩ), έχει γραφτεί από «λωτοφάγους», που αρέσκονται είτε να διαστρεβλώνουν είτε ν’ αγνοούν την πραγματικότητα στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Και απευθύνεται, κυρίως, σε «λωτοφάγους». Γι’ αυτό είμαι βέβαιος. Αναφέρομαι στο σκέλος της πρότασης που καταθέτει η δημοτική παράταξη Σαρρή: «Μια καλή πρόταση είναι το παλιό αίτημα της χανιώτικης κοινωνίας για ίδρυση και στέγαση Σχολής Καλών Τεχνών. Πρόταση αντάξια του κτιρίου, του Πολυτεχνείου, της πόλης και των Χανιωτών», καταλήγει στην ανακοίνωσή της.
Πριν δούμε, ωστόσο, το υποκριτικόν και… «λωτοφαγικόν» της τοποθέτησης – πρότασης, θεωρώ χρήσιμο να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις:
1. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων της 26ης Φεβρουαρίου 2020, το ψήφισμα που κατέθεσε ο κ. Σαρρής για τα κτίρια στον λόφο Καστέλλι, με τις προσθήκες που έγιναν σε παλαιότερη συνεδρίαση από τον δήμαρχο Παναγιώτη Σημανδηράκη και τον επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Δήμος Ενεργών Πολιτών» Τάσο Βάμβουκα, καταψηφίστηκε οριακά (δείτε ΕΔΩ).
Πριν από την ψηφοφορία, διαβάζοντας το ψήφισμα, ο κ. Σαρρής σημείωσε, μεταξύ άλλων: «Το Δημοτικό Συμβούλιο Χανίων, με απόλυτο σεβασμό στο πλαίσιο που ορίζει η νομοθεσία, εμείς μπορεί να μη συμφωνούμε σε αυτό, αλλά για να βγει ένα ψήφισμα χρειάζεται, λίγο, ο καθένας να προσπαθήσει να βρει κοινά σημεία με τον άλλο (δείτε ΕΔΩ μετά το 34ο λεπτό της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων) εκφράζει τη διαφωνία του στην προοπτική της μετατροπής τού κτιρίου της πρώην 5ης Μεραρχίας σε ξενοδοχείο, λόγω του ότι το κτίριο αυτό έχει κηρυχθεί νεότερο μνημείο και βρίσκεται στον λόφο Καστέλλι, που αποτελεί την ψυχή και την καρδιά της ιστορίας της πόλης εδώ και 5.000 χρόνια. Επιθυμούμε χρήση εκπαιδευτική – πολιτιστική για τα εν λόγω κτίρια όπως προοριζόταν εξ αρχής».
Ο κ. Σαρρής δεν συμφωνεί, λοιπόν, κατά δήλωσή του, με τη φράση «με απόλυτο σεβασμό στο πλαίσιο που ορίζει η νομοθεσία», αλλά την αποδέχεται για να βρει κοινά σημεία με άλλες δημοτικές παρατάξεις, που επίσης δεν επιθυμούν να κάνουν σαφή αναφορά στην παράνομη κατάληψη και την ανάγκη άμεσης λήξης της. Ιδεοληπτικό – φοβικό -εν προκειμένω- Δημοτικό Συμβούλιο στη μεγάλη πλειοψηφία του (δείτε ΕΔΩ περισσότερα)…
2. Ο κ. Σαρρής γνωρίζει ότι αν στο κείμενο υπήρχε σαφής αναφορά και στην ανάγκη άμεσης λήξης της παράνομης κατάληψης, το ψήφισμα θα είχε εγκριθεί, αν όχι ομόφωνα, τουλάχιστον με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, όπως, άλλωστε, είχε επισημανθεί σε παλαιότερη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων, όταν ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο Άνθρωπος» το είχε καταθέσει για πρώτη φορά. Αρνήθηκε πεισματικά να το πράξει και στις δύο συνεδριάσεις, για λόγους που εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Με λίγα λόγια, το ψήφισμα για τη μη μετατροπή των τριών κτιρίων σε ξενοδοχείο δεν εγκρίθηκε με δική του ευθύνη. Λίγη αυτοκριτική, συνεπώς, δεν βλάπτει…
3. Ο κ. Σαρρής και η δημοτική παράταξη «Πρωτοβουλία Πολιτών – Πρώτα ο Άνθρωπος» αδυνατούν, προφανώς επιλεκτικά όπως προκύπτει από τη χθεσινή ανακοίνωση, να κατανοήσουν ότι μπορεί με την ίδια δημοτική παράταξη να έχουν εκλεγεί δύο ή και περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι δεν έχουν την ίδια άποψη για ένα συγκεκριμένο θέμα.
Για το θέμα των κτιρίων του Πολυτεχνείου Κρήτης, εν προκειμένω:
α. Ο επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Μαζί για τα Χανιά της Επόμενης Μέρας» Γρηγόρης Αρχοντάκης έχει δημόσια ταχθεί κατά της μετατροπής των κτιρίων σε ξενοδοχείο με άρθρο του την 1η Αυγούστου 2017, επισημαίνοντας, μεταξύ άλλων, ότι «η απόφαση του Πολυτεχνείου είναι μια απόφαση που προσφέρει ελάχιστα οικονομικά οφέλη σε σχέση με αυτά που θα προσέφερε μια άλλη πρόταση με κέντρο αναφοράς την εκπαίδευση και το πανεπιστήμιο όπου σε αυτή βέβαια δυνητικά θα μπορούσαν να συμμετέχουν και ιδιώτες» (δείτε ΕΔΩ).
β. Ο δημοτικός σύμβουλος της δημοτικής παράταξης «Μαζί για τα Χανιά της Επόμενης Μέρας» Κώστας Πρωτοπαπαδάκης ήταν ο διευθύνων σύμβουλος της Εταιρείας Αξιοποίησης και Διαχείρισης Περιουσίας και του Τεχνολογικού Πάρκου του Πολυτεχνείου Κρήτης, επί πρυτανείας Βασίλη Διγαλάκη, και έχει, προφανώς, ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ του συγκεκριμένου τρόπου αξιοποίησης των κτιρίων.
γ. Για το θέμα, δε, του ψηφίσματος διαφορετικές θέσεις, διά της ψήφου, υπήρξαν και από μέλη άλλων παρατάξεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι υπέρ ψήφισε ο Τάσος Βάμβουκας, ενώ κατά οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του, Στέλιος Βαλυράκης και Γιάννης Κουτράκης. Κάτι ανάλογο έγινε και με την παράταξη «Χανιά – Κοιτάμε μπροστά», με τον Ευτύχη Δαμιανάκη να ψηφίζει υπέρ, τον Μύρωνα Γιακουμογιαννάκη να ψηφίζει κατά και τον Γιώργο Γεωργακάκη να απέχει από την ψηφοφορία.
4. Αδυνατώ να κατανοήσω τη σκοπιμότητα του ερωτήματος που θέτει η δημοτική παράταξη Σαρρή στον δήμαρχο Χανίων Παναγιώτη Σημανδηράκη: «Είναι ευχαριστημένος με την αρνητική ψήφο των δύο αντιδημάρχων του που αξιοποίησαν τη θολή του στάση και έγειραν την πλάστιγγα υπέρ της καταψήφισης;», τον ρωτά! Τι ακριβώς μας λέει, εμμέσως πλην σαφώς, ο κ. Σαρρής και η παράταξή του με το συγκεκριμένο ερώτημα; Ότι ο Δήμαρχος Χανίων οφείλει να ελέγχει και να… ορίζει, εν πολλοίς, τι ψηφίζουν οι αντιδήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του; Ή ότι οι αντιδήμαρχοι και οι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξής του θα πρέπει να ψηφίζουν με στόχο να… είναι ευχαριστημένος ο Δήμαρχος Χανίων; Προοδευτικές «αντιλήψεις», αν μη τι άλλο!..
ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ…
Πάμε τώρα στην ουσία της ανακοίνωσης της παράταξης Σαρρή, που κατά την προσωπική μου άποψη, δεν είναι, προφανώς, η κριτική στις άλλες δημοτικές παρατάξεις, αλλά ο «δημόσιος χαρακτήρας» των κτιρίων -λες και το υπό κατάληψη κτίριο έχει… δημόσιο χαρακτήρα και η μετατροπή του σε ξενοδοχείο θα… τον αφαιρέσει- και η πρόταση για την ίδρυση και τη στέγαση Σχολής Καλών Τεχνών στο κτίριο της πρώην 5ης Μεραρχίας. Πρόταση που έρχεται από… το παρελθόν και την οποία επανέφερε η πρώην γενική γραμματέας του Υπουργείου Πολιτισμού, αρχαιολόγος Μαρία Βλαζάκη – Ανδρεαδάκη, κατά την τοποθέτησή της στη συνεδρίαση της 26ης Φεβρουαρίου 2020 του Δημοτικού Συμβουλίου Χανίων (δείτε ΕΔΩ).
Επί της ουσίας, κι επειδή δεν είμαστε όλοι «λωτοφάγοι» σε τούτη την πόλη, κρίνω χρήσιμο και σκόπιμο να υπενθυμίσω, για δεύτερη φορά τα τελευταία τρία χρόνια (δείτε την πρώτη ΕΔΩ), τα εξής:
Το έτος 2011, ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός του Πολυτεχνείου Κρήτης για την επιλογή αναδόχου, ο οποίος θ’ αναλάμβανε την αποκατάσταση του κτιρίου της πρώην 5ης Μεραρχίας. Κτίριο που, ως γνωστόν, τελεί υπό κατάληψη από τον Ιούνιο του 2004 μέχρι και σήμερα (Μάρτιος 2020).
Είχε προηγηθεί μία δεκαετής διαδικασία αποφάσεων και λογής – λογής εγκρίσεων έως ότου φτάσει η ώρα του διαγωνισμού, που, τελικά, έγινε μετ’ εμποδίων, γιατί κάποιοι επιχείρησαν να εμποδίσουν τη διαδικασία!
«Σημειώνεται ότι αποφασίστηκε η επανάληψη της δημοπρασίας από το Πρυτανικό Συμβούλιο, λόγω του επείγοντος και επειδή αρκετοί διαγωνιζόμενοι δήλωσαν εγγράφως ότι ενώ προσήλθαν εμπροθέσμως τη μέρα της δημοπρασίας (2-3-2010), για κατάθεση της προσφοράς τους, εμποδίστηκαν να το πράξουν από διάφορα άτομα», αναφέρεται χαρακτηριστικά σε απόσπασμα πρακτικού της συνεδρίασης της Συγκλήτου, στις 26 Μαρτίου 2010 (δείτε ΕΔΩ).
Το έργο (δείτε ΕΔΩ την τεχνική έκθεση κι ΕΔΩ την άδεια οικοδομής) αφορούσε την αποκατάσταση του κτιρίου προκειμένου, ακολούθως, όπως είχε ανακοινωθεί εκείνη την περίοδο, να χρησιμοποιηθεί, σύμφωνα με το αρχικό πλάνο, για τη στέγαση Σχολής Καλών Τεχνών.
Την αποκατάσταση του κτιρίου. Και μόνο. Όχι την πώληση ή την εκμίσθωση για την τουριστική του αξιοποίηση από ιδιώτες. Μόνο την αποκατάσταση του κτιρίου, τα στατικά -και όχι μόνο- προβλήματα του οποίου είναι σοβαρά και εν πολλοίς γνωστά.
Τα έργα, ωστόσο, δεν προχώρησαν -αν και ο διαγωνισμός ολοκληρώθηκε επί πρυτανείας Ιωακείμ Γρυσπολάκη– γιατί η νέα Πρυτανική Αρχή επέλεξε να μην καλέσει τον ανάδοχο να υπογράψει τη σύμβαση προκειμένου, ακολούθως, να εκτελέσει τις προβλεπόμενες εργασίες αποκατάστασης.
Σε ανακοίνωσή τους στις 25 Μαΐου 2017 (δείτε ΕΔΩ την ανακοίνωση κι ΕΔΩ την απάντηση της τότε Πρυτανικής Αρχής), ο Γιάννης Φίλης και ο Γιάννης Σαριδάκης (πρύτανης και αντιπρύτανης αντίστοιχα της Πρυτανικής Αρχής που διαδέχθηκε την Πρυτανική Αρχή Γρυσπολάκη) εξήγησαν τους λόγους για τους οποίους οδηγήθηκαν σε αυτήν την «πολιτική απόφαση», όπως τη χαρακτήρισαν, απαντώντας τότε στον Βασίλη Διγαλάκη και σε όσα ο τέως Πρύτανης του Ιδρύματος είχε πει, σε συνέντευξή του στο HANIA.news, στις 9 Μαΐου 2017 για το συγκεκριμένο θέμα (δείτε ΕΔΩ). «Η Σύγκλητος του Ιδρύματος είχε αποφασίσει να κατακυρωθεί ο διαγωνισμός και το Ελεγκτικό Συνέδριο ενέκρινε την υπογραφή της σύμβασης. Ρωτήστε τον κ. Φίλη γιατί δεν το έπραξε», είχε ανέφερε τότε ο κ. Διγαλάκης.
Στην ανακοίνωσή τους οι κύριοι Φίλης και Σαριδάκης σημείωναν, μεταξύ άλλων, και τα εξής: «Για το ζήτημα της κατάληψης της Rosa Nera στο κτίριο, η Πρυτανεία με τη συνδρομή και των Προέδρων των Τμημάτων του Πολυτεχνείου Κρήτης είχε αλλεπάλληλες συναντήσεις και επαφές με τις Αρχές της πόλης, με πολιτειακούς παράγοντες και με νομικούς, αλλά και με τους ίδιους τους καταληψίες σε μία προσπάθεια να δημοσιοποιήσει το πρόβλημα και να πιέσει στην κατεύθυνση της εξεύρεσης συναινετικής λύσης. Κατέστη σαφές ότι μία τέτοια λύση δεν γινόταν αποδεκτή από τους καταληψίες…».
Με άλλα λόγια, οι καταληψίες -σύμφωνα με όσα επεσήμαναν οι κύριοι Φίλης και Σαριδάκης- αρνήθηκαν να εκκενώσουν το κτίριο προκειμένου να εκτελεστούν οι αναγκαίες εργασίες αποκατάστασής του, ώστε ν’ αξιοποιηθεί προς όφελος του Πολυτεχνείου Κρήτης. Όχι από ιδιωτικά συμφέροντα για να γίνει ξενοδοχείο. Σαφές και ξεκάθαρο.
Στις 9 Μαΐου 2017, είχα ρωτήσει, στο πλαίσιο της προαναφερόμενης συνέντευξης, τον κ. Διγαλάκη, πρύτανη τότε του Πολυτεχνείου Κρήτης: «Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν όλα αυτά τα χρόνια για τους εκπροσώπους του Πολυτεχνείου Κρήτης να έχουν πρόσβαση στο κτίριο της πρώην 5ης Μεραρχίας για να διαπιστώνουν ενδεχόμενα προβλήματα».
Υπενθυμίζω την απάντησή του: «Το κτίριο δεν ήταν προσβάσιμο από το προσωπικό του Ιδρύματος, αλλά ούτε από άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Υπήρξαν κατά το παρελθόν βιαιοπραγίες εναντίον τους, με αποκορύφωμα τον Μάρτιο του 2010 όταν ομάδα από τους καταληψίες επιτέθηκε σε υπαλλήλους της Τεχνικής Υπηρεσίας. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν φέτος» (σ.σ.: 2017) «στις 7 Απριλίου. Μετά από οχλήσεις περιοίκων λόγω κατάρρευσης δομικών στοιχείων περιμετρικά του κτιρίου της 5ης Μεραρχίας, συστάθηκε τον Ιούνιο του 2016 από το αρμόδιο Υπουργείο η επιτροπή του άρθρου 41 του Ν. 3028/02 για τον έλεγχο της επικινδυνότητας του κτιρίου. Την Παρασκευή 7 Απριλίου 2017 η παραπάνω Επιτροπή επισκέφθηκε το κτίριο συνοδεία των υπαλλήλων της Τεχνικής Υπηρεσίας του Πολυτεχνείου Κρήτης. Μετά από χρονοβόρα διαπραγμάτευση με τους καταληψίες, δόθηκε η δυνατότητα επίσκεψης στο εσωτερικό του κτιρίου μόνον στις γυναίκες του κλιμακίου, χωρίς την παρουσία μηχανικών του Πολυτεχνείου».
Θυμάται κανείς να εξανίστανται δημόσια τότε όσοι, τα τρία – τέσσερα τελευταία χρόνια, μεταξύ αυτών και η παράταξη Σαρρή, μιλούν για την -αδιαμφισβήτητη- ιστορικότητα του κτιρίου, η προστασία του οποίου θα έπρεπε ν’ αποτελεί πρώτη προτεραιότητα τόσο για το Πολυτεχνείο Κρήτης -στο οποίο ανήκει- όσο και γενικότερα για την τοπική κοινωνία;
Θυμάται κανείς όσους, τα τρία – τέσσερα τελευταία χρόνια, μιλούν για την ανάγκη προστασίας – διατήρησης του δημόσιου χώρου, ν’ αρθρώνουν δημόσιο λόγο εκείνη την περίοδο, αλλά και νωρίτερα, και να ζητούν την άμεση λήξη της κατάληψης, την προστασία – αποκατάσταση του συγκεκριμένου κτιρίου και την ανάδειξη – αναβάθμιση του δημόσιου χώρου στον λόφο Καστέλι;
Ας είμαστε ειλικρινείς – κάτι που, δυστυχώς, αδυνατούν να πράξουν ο κ. Σαρρής, η παράταξή του, αλλά και άλλοι συμπολίτες μας στο συγκεκριμένο ζήτημα: Αν δεν υπήρχε η πρωτοβουλία της τέως Πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης για την αξιοποίηση των κτιρίων (για την οποία καθένας δικαιούται να έχει την άποψή του, να συμφωνεί ή να διαφωνεί και να το εκφράζει δημόσια), ουδείς τα τρία – τέσσερα τελευταία χρόνια θα… τολμούσε να θυμηθεί την ιστορικότητά τους, την ανάγκη προστασίας τους και τον δημόσιο χαρακτήρα τους (δημόσιος χαρακτήρας και κατάληψη φαντάζομαι, επαναλαμβάνω, ότι δεν… συμβαδίζουν). Ούτε, φυσικά, θα κατέθετε προτάσεις -εκ των υστέρων και αφού είχαν χαθεί σημαντικές ευκαιρίες για την αποκατάσταση του κτιρίου- η υλοποίηση των οποίων, με βάση τα σημερινά δεδομένα, είναι ανέφικτη, και από τη στιγμή που έχει υπογραφεί η σύμβαση εκμίσθωσης μεταξύ Πολυτεχνείου Κρήτης και αναδόχου εταιρείας.
5 Σχόλια
Κύριε Γεωργακάκη αναμφίβολα είστε καλά πληροφορημένος για τον λόφο Καστέλι αλλά αυτό δεν αναιρεί, κατά τη γνώμη μου, την ουσία ότι αυτό το σημαντικό μνημείο δεν πρέπει να γίνει ξενοδοχείο!
To θέμα είναι πού θα βρουν τα λεφτά για να το φτιάξουν και όχι να γίνει σαν τα Νεώρια. Κόστος λειτουργίας να γίνει Σχολή Καλών Τεχνών αντί στο Πολυτεχνείο έχει υπολογίσει κανείς; (Επιπλέον προσωπικό και συντήρηση, έλεχχος κτλ.).
Σχολή καλών τεχνών έτσι, για να μη γίνει το κτίριο ξενοδοχείο. Νισάφι με τη θολοκουλτούρα της ψευτοδιανόησης… έξω οι αντιδημοκράτες καταληψίες από την περιουσία του Πολυτεχνείου, αξιοποίηση ΧΤΕΣ, και ΝΑΙ ως ξενοδοχείο. Υποκριτές, όλοι με ξενοδοχειάκια ή με Airbnb.
Στον κύριο που προτείνει ξενοδοχείο:
Και την Ακρόπολη να κάνετε ξενοδοχείο, θα έχει και ωραία θέα!!!
Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας το παραχώρησε με ΜΟΝΑΔΙΚΟ σκοπό τη δημιουργία Σχολής Καλών Τεχνών! Όλα τ’ άλλα είναι αποτέλεσμα διαπλοκής & διαφθοράς! Οχι στην κατάληψη, όχι όμως και… ξενοδοχείο!