Μέρες καραντίνας. Αυξάνονται στη γραμμή του χρόνου. Για το καλό μας, αυτό αναμφισβητητα αληθές. Νομίζω ότι είναι Δευτέρα… Μικρή σημασία έχει αυτό… Όταν έχασα τη μαμά μου, ενηλικιώθηκα απότομα. Κι ήμουν 50+.
Τον τελευταίο μήνα κατάλαβα ότι είμαι μεσήλικας κανονικότατα, ευπαθής ομάδα γαρ. Ηχεί περίεργα αλλά είναι απολύτως πραγματικό. Η ηλικία, οι χρόνιες βλάβες που αντιμετωπίζονται με χάπια, τριπλά ευπαθής…
Ο εγκλεισμός δημιουργεί μια αγαπησιάρικη σχέση με το παρελθόν, διεκπεραιωτική με το παρόν κι αβέβαιη με το μέλλον… Ο καθένας κρατιέται, παρηγορείται κι ανακουφίζεται, όπως μπορεί…
Υποκειμενική προσέγγιση, άλλοι κλείνουν τα μάτια, άλλοι καλλιεργούν φρούδες ελπίδες γρήγορης αποφυλάκισης, άλλοι πάλι χωρίς ψευδαισθησεις βλέπουν το τυφλό και το δύσκολο του πράγματος κι αναρωτιούνται, φιλοσοφούν, φοβούνται, αμφισβητούν, δικαιώνονται, διαψεύδονται, προσεύχονται, σιωπούν… Δύσκολη η κατάσταση σε όλες της τις εκδοχές…
Δε βγαίνω έξω, δεν περπατάω, δε γυμνάζομαι, διαβάζω, μιλάω, ταινίες, θέατρο, πλυντήρια, κατσαρόλες, ντελίβερι σχεδόν όλα πια, μαγείρεμα…
Στον τοίχο τού δωματίου μου ένα μεγάλο πανό με τον Τσε, δώρο του φίλου μου του Μανώλη, από ένα ταξίδι στην Κούβα. Στον απέναντι τοίχο μια μεγάλη φωτογραφία από το παλιό λιμάνι. Δεν είναι το πριν και το τώρα και το αύριο…
Είναι μια γραμμή και πάνω της εγώ ακροβατώντας, κλείνω παλιούς λογαριασμούς, κρατάω τα μικρά μου όνειρα πια, συνομιλώ με την ιστορία, απολαμβάνω όλες τις στιγμές του απρόσμενου παρόντος, βρίζω και ξεσπάω για την ήττα του πολιτισμού μας και αποπειρώμαι μικρές νοερές αποδράσεις του νου…
Δοκιμές προσωπικές μέσα στη γενική δοκιμασία… Μεγάλη Εβδομάδα τη λένε…
* Η κα Βαρβάρα Περράκη είναι φιλόλογος, πρώην αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Τουρισμού του Δήμου Χανίων