Όταν ο Ζελένσκι λέει για τον Κίσινγκερ πως βλέπει τον κόσμο όχι όπως είναι το 2022 αλλά όπως ήταν το 1938, έχει απόλυτο δίκιο.
Εκείνες τις εποχές, μετά από πολέμους με νικητές και ηττημένους, οι μεγάλες δυνάμεις μοίραζαν τον κόσμο: Εσύ θα πάρεις αυτό και εγώ εκείνο. Ή, εγώ θα έχω αυτή τη ζώνη επιρροής και εσύ εκείνη.
Έτσι και ο Κίσινγκερ μάς λέει πως η Ουκρανία πρέπει να πάψει να αμύνεται και να παραδώσει κάποια εδάφη στη Ρωσία. Αυτό, μας λέει, θα ήταν προς όφελος της Ουκρανίας που έτσι κι αλλιώς θα χάσει τον πόλεμο, έτσι όμως θα είχε λιγότερους νεκρούς και ίσως και μικρότερες εδαφικές απώλειες.
Για την Ευρώπη θα ήταν καλό γιατί η Ρωσία δεν θα έψαχνε διέξοδο από την απομόνωσή της από τη Δύση, στην Κίνα.
Επίσης, συμβουλεύει ο Κίσινγκερ η Ουκρανία να μείνει ουδέτερη, δηλαδή να μη γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και καλύτερα ούτε της ΕΕ.
Τι παραβλέπει ο Κίσινγκερ σε όλα αυτά;
Πρώτο: Το δικαίωμα των Ουκρανών να υπερασπιστούν τα εδάφη τους και την ελευθερία και ανεξαρτησία της χώρας τους.
Δεύτερο: Ποιος θα αποφασίσει τι ακριβώς θα παραχωρηθεί στη Ρωσία;
Τρίτο: Ποιος, και με ποια νομική βάση, θα απαγορεύσει στην Ουκρανία να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ;
Τέταρτο: Ποιος μας λέει πως η Ρωσία θέλει απλά να της παραχωρηθούν κάποια εδάφη της Ουκρανίας και δεν θέλει την απόλυτη στρατιωτική καταστροφή της Ουκρανίας; Κάτι που σημαίνει πως τη στιγμή που οι Ουκρανοί παύουν να αμύνονται, γίνονται σκλάβοι της Ρωσίας.
Πέμπτο: Μετά τον πόλεμο του Πούτιν με χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια ξεριζωμένους και κατεστραμμένες πόλεις, η Ρωσία του Πούτιν δεν μπορεί αλλιώς παρά να βρεθεί αποκομμένη από κάθε επαφή με τον δημοκρατικό κόσμο.
Αυτά που προτείνει ο Κίσινκερ δεν έχουν νόημα. Τα λέει ένα πολιτικό απολίθωμα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Από τότε ο κόσμος άλλαξε ριζικά, έχουμε μια Ευρώπη που δεν ακολουθεί τους νόμους του ισχυρού, αλλά αυτούς της Δημοκρατίας και του Διεθνούς Δικαίου.
Αυτή η Ευρώπη θα κάνει και θα θυσιάσει τα πάντα για να μην ηττηθεί από τον Άνθρωπο του Νεάντερταλ της Ρωσίας.
Τον αποκλεισμό από τον πολιτισμό και τα ευεργήματα της Δύσης μακροπρόθεσμα δεν θα τον επιτρέψουν οι ίδιοι οι Ρώσοι πολίτες, μιας Ρωσίας που στην ουσία είναι μέρος του δυτικού πολιτισμού.
* Ο κ. Γιώργος Κιαγιάς είναι καθηγητής της γερμανικής γλώσσας