Όπως στις ειδήσεις στην τηλεόραση έτσι και στη ζωή μας γενικά το αρνητικό είναι είδηση και όχι το καλό.
Γιατί;
Επειδή το κακό, εκτός σε χώρες όπως το Αφγανιστάν ή το Ιράν, είναι η εξαίρεση και οι εξαιρέσεις πάντα τραβούν την προσοχή μας πιο πολύ από τον κανόνα. Αυτό οδηγεί στο παράδοξο πως επειδή ασχολούμαστε με την εξαίρεση και αγνοούμε τον κανόνα, μας φαίνεται η εξαίρεση κανόνας.
Η αρνητική εξαίρεση, πέρα από τον λόγο που είναι εξαίρεση, τραβάει την προσοχή μας γιατί αφορά προβληματικές καταστάσεις: με κάτι που δεν πάει καλά και που πρέπει να διορθωθεί.
Όταν μια ηλιόλουστη μέρα κάνουμε μια πεζοπορία στη φύση, αλλά έχουμε την ατυχία να είναι στενά τα παπούτσια μας, αυτό που θα μας μείνει από τη βόλτα θα είναι ο πόνος στα πόδια και λιγότερο οι ομορφιές που συναντήσαμε.
Βλέπουμε στις Βρυξέλλες μερικούς ευρωβουλευτές που παρανομώντας εκμεταλλεύτηκαν τα αξιώματά τους για να πλουτίσουν. Αυτό οδήγησε μια Ελληνίδα δημοσιογράφο, στην τηλεόραση, να πει: «… και έτσι η φούσκα του Ευρωκοινοβουλίου έσκασε».
Δηλαδή, στην ουσία, όλο το εγχείρημα Ευρωπαϊκή Ένωση μια απάτη.
Όπως αυτή η δημοσιογράφος βλέπει τα πράγματα πολύς κόσμος.
Έτσι ακούμε, μετά από κάθε έγκλημα που γίνεται στη χώρα μας, πως χάλασε ο κόσμος μας και την ερώτηση: «πού βαδίζει άραγε αυτή η σάπια κοινωνία;»
Η εξαίρεση του κακού τραβάει την προσοχή μας άμεσα, σχεδόν δεν προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε.
Το συνηθισμένο καλό όμως κυλάει ομαλά σαν να μην μας αφορά, σαν να το οδηγεί αυτόματος πιλότος. Για να συνειδητοποιήσουμε την ύπαρξή του χρειάζεται σοφή και ισορροπημένη ανάγνωση της πραγματικότητας. Αυτή προϋποθέτει αποστασιοποίηση από την ορμή της συνείδησής μας, από όλο αυτό το χάος που γεννιέται μέσα μας, για να βάλουμε μια τάξη, να συμπεράνουμε αλήθειες. Μια δύσκολη άσκηση, για τους πολλούς ακατόρθωτη.
Έτσι, μια κρίσιμη μάζα ανθρώπων βλέπουν μόνο το κακό, αυτό τους οδηγεί στην προσωπική ζωή σε γκρίνια και μίζερη στάση απέναντι στα πάντα. Στα κοινά οδηγεί σε λανθασμένες, συχνά επικίνδυνες, πολιτικές επιλογές.
* Ο κ. Γιώργος Κιαγιάς είναι καθηγητής της γερμανικής γλώσσας
Φωτογραφία: Παύλος Μπουζάκης